Sól, to najprostsza przyprawa, bo bez niej nic nie smakuje, no tak, ale nasyp sobie tej soli na ranę, to szału dostaniesz z bólu.

Więc sól jest potrzebna, ale używana do swoich celów, bo sypiąc sól w oczy przeciwnikowi możemy go oślepić, nie trwale, ale zawsze.

Mówi się o pewnych ludziach, że są solą tej ziemi, a przecież solą nie są, tylko…no właśnie co tylko?

Bo różne są szkoły tejże nazwy.

Kiedyś będąc małym dzieckiem lubiłam baśń, nie pamiętam tytułu, ani autora, ale zapamiętałam treść.

Król miał trzy córki i jednej z nich chciał oddać królestwo we władanie i chciał się więc dowiedzieć, która z nich najbardziej go kocha i zadał im pytanie jak która go kocha.

Pierwsza odrzekła, że kocha go jak złoto, że jest dla niej tym złotem, druga na to, że kocha go jak cukier, bo jak on jest to miłość największej słodyczy, a trzecia najmłodsza, (która jak to w bajkach, była najmądrzejsza, lecz postrzegana jako niezguła), że jak sól, bo bez niej nic nie smakuje.

Ojciec król, wydziedziczył najmłodsza i przegnał z królestwa, a dwóm pozostałym ofiarował na pół swoje dobra.

Ale jak to w bajkach bywa, gdy naprawdę ten ojciec potrzebował pomocy, uzyskał ją tylko od córki najmłodszej, wydziedziczonej, więc i tu sól spełniła rolę dobrej przyprawy.

Więc pamiętajmy o soli, ale używajmy jej tylko właściwie, by nie była solą w oku, ani na piekącej ranie.

Pozdrawiam serdecznie.:D