czy ja jestem poważny?
Ja przecież nawet nie mogę napisać, że zdania są podzielone, bo Pańska opinia jawnie jest mniejszościowa. Ze mnie się moje dziecko śmieje, proszę Pana.
A relacje damsko męskie, to sprawa jest poważna, z tych najpoważniejszych.
Ja o tym nie śmiem pisać, bo zaraz bym popadł w różne anegdoty, a potem by to ktoś przeczytał, rozpoznał się w anegdocie i po mordzie mnie nabił. A dać się obić po mordzie kobiecie, to, dla szowinisty z mojego pokolenia, jednak trochę niehonor jest.
Bo o polityce to możemy wszyscy pisać co chcemy, podobnie o Bogu, Kościele, Rosji, Niemcach, mniejszościach narodowych, medycynie i budownictwie komunalnym. To i piszemy, bo to proste i każdy swoje wyobrażenie i rozum ma. I z zgodnie z zasadą kartezjańską, więcej niż ma nie łaknie.
A o poważnych sprawach płciowych, miłosnych i temuż podobnież, pisują tylko grafomańscy ekshibicjoniści i poeci pióra.

Ja bym Panu raczej tą drugą drogę polecał…