To ja dodam, że taki “wolnościowy” sarkazm nic nie kosztuje. Zwłaszcza Magia ustawia się wobec wypowiedzi Wojtka metodą “maksymalizacji” wniosków. Tymczasem moim zdaniem Wojtek wcale nie napisał, że “Chiny są OK”, a “demokratyczny świat się tylko sarkastycznie wymądrza”. To jest tekst o jednostronności spojrzenia, o patrzeniu na “resztę świata” tylko przez “własne okulary”. Jest w tym jakieś kurczowe trzymanie się czarno-białej optyki, do tego najczęściej w wykonaniu ludzi znających sprawy tylko ze słyszenia.

Jasne, że byłoby lepiej, gdyby Tybet był wolnym krajem, choć nie wiem, czy wolny świat nie zechciałby tam wówczas w ramach eksportu zachodniej demokracji zainstalować przy okazji sojuszniczej bazy wojskowej czy innych dyskretnych wywiadowczych wynalazków.

Problem z większością ludzi szczerze zaangażowanych w obronę praw człowieka jest taki, że zwykle nigdy nie zdają sobie sprawy, że ich rodzime demokracje używają ich w roli “żywej tarczy ideologicznej”, w praktyce mając gdzieś prawa człowieka, a realizując swoje cele militarne itp. interesy.

Oczywiście opinia publiczna w zachodniej demokracji to potężna broń i stąd nasze przekonanie o naszej społecznej sile sprawczej, ale to działa tylko na terenach zachodniej demokracji. Tam może to zadziałać pośrednio.

Mając w pamięci takie przeróżne nie-pięknoduchowskie zastrzeżenia, teraz dopiero zadajmy sobie na trzeźwo pytanie Docenta:

Pokaż mi proszę jaka jest nadzieja dla Tybetańczyków?

Innymi słowy, jak możemy przyczynić się do realnej zmiany położenia Tybetańczyków, nie wpadając jednocześnie w pułapkę bycia narzędziami realizacji celów politycznych grup interesu, dla których prawa człowieka to tylko użytkowe hasło bojowe?