trudno jednoznacznie odpowiedzieć na Pana pytanie. W legendach i bajkach śp. panów: Janowskiegoi Górskiego przewijały się rozmaite wywody na temat powstania tej dziwnej nazwy.
Znajduję całkiem ciekawy materiał: W starszych wydaniach encyklopedii nie znajdziemy hasła “Kociewie”. Nowsze poświęcają mu zaledwie trzy zdania, podczas gdy sąsiedni region Kaszuby, doczekał się obszernych opracowań. Kociewiacy żartują, że kiedy Kaszubi gadali, oni zajmowali się pracą. O tym, że nie rzucali się w oczy, świadczą próby wywiedzenia nazwy Kociewie od staropolskiego “kociwie” lub “kotcewie” znaczącego tyle, co “zapadła, głucha kraina” i “nadwodne zarośla”. Jeżeli dodać do tego kociołki i kotlinki, których nie brakuje w krajobrazie, wyłoni się przyrodniczy obraz ziemi pełnej wód, parowów i zieleni. Ale nie tylko. Ten stosunkowo niewielki region (ok. 3500 km kw.) o umownych i płynnych, bo wyznaczonych na podstawie gwary, granicach, kryje również krzyżackie zamki, drewniane kościółki, stare chaty i jedyną w Polsce Biblię Gutenberga.

Pamiętam jak dziś hymn kociewski wypisany na ścianie starego Starogardzkiego Centrum Kultury, gdzie czas jakiś temu pracowałem. Tamtego Centrum nie ma, nie ma też wielu ciekawych ludzi. Szkoda.

Te słowa, wtedy, mnie drażniły troszkę...Dziś?

Hymn kociewski

1.
Pytasz sia, gdzie Kociewiaki
Majó swoje dómi,
Swe pachnące chlebam pola,
Swoje sochy, broni?
Gdzie Wierzyca, Wda
Przy śrebnym fal śpsiwie
Nieso woda w dal,
Tam nasze Kociewie

2.
Czy to my tu na Kociewiu,
Czy Borusy w borach,
Czy Lasaki, czy Kaszuby
Na morzu, jeziorach
Jedna Matka nas,
Wszytkich kolybała,
Pokłóńma sie w pas:
Tobie, Polsko, chwała
słowa: ks. Bernard Sychta