Pański wpis prowokuje mnie do myśli licznych a niezbornych.

Wydaje mi się, że każda idea zależy w znacznej mierze od jakości wyznających ją ludzi. I jeśli spotka się za dużo głupków określonej orientacji, to można się zniechęcić. Co z tego, że ci ludzie mówią rzeczy, z którymi teoretycznie się zgadzamy, skoro stosują przy tym formę dla nas nie do przyjęcia? Albo obrażają ludzi, jakich my obrażać wcale nie zamierzaliśmy?
Na szczęście chrześcijaństwo pod tą zasadę raczej nie podpada. Chociaż ponoć wielu takich, co stracili wiarę po rozmowie z własnym proboszczem (nie jestem pewna, kogo cytuję. Tischnera chyba). Mi się wiara w Boga nie łączy ani nie kłóci ze spostrzeżeniem, że np. żyjemy w kraju niezbyt mądrego Episkopatu.
Ale już od prawicowego konserwatyzmu skutecznie mnie odstraszyły rozmaite dziwaczne postacie. Co ja mam z nimi wspólnego? No nic. Za dużo we mnie lenistwa, wyrozumiałości i niekonsekwencji – którą uważam wręcz za cnotę. Więc bliżej mi obecnie do rozlazłego liberalizmu w stylu Grzesia.

A poza tym “wszelaką mądrość kryje w sobie Dobra Księga”...

Łk. 18, 9-14 :)

pozdrawiam