NIe mam zwyczaju o tym mówić.
Ale po przeczytaniu “Adrian, mój syn” poczułam, że muszę...
Dziwne nawet…

W ostatnim czasie wszystko żywo wróciło. Ale z innego powodu.
Opiszę, jeśli zechcesz.

Jeśli nie – rozumiem i w tym momencie kończę.

Uściski :)