Uczulenie zwolenników PO na Rafała A. Ziemkiewicza jest rozkoszne. Sposób dzielenia świata na „naszych” i „wrogów” jest taki uroczy – zupełnie jak u bolszewików. Ja nie ze wszystkim się zgadzam z tego, co on pisze. Niemniej doceniam przenikliwość spojrzenia, czego wyznawcy sekty pancernej brzozy nie są w stanie poznać, bo reagują na autora, a nie na treść.
Co śmieszniejsze, zwolennicy socjalizmu pobożnego, też nie mogą lubić Rafała A. Ziemkiewicza, bo on po PiSie jeździ jak po burej suce. Tyle, że krytykuje go za rzeczywiste zaniechania, a nie za wydumane przestępstwa przeciwko „odwiecznemu” porządkowi rodem z Magdalenki.

Pozdrawiam

Myślenie nie boli! (Chyba, że…)