Tak, zauważam. Ale co innego jest ten lęk “powszedni” który pojawia się i znika, w różnych okolicznościach, a co innego lęk przed kobiecością, macierzyństwem, dzieckiem.

Dla mnie postawa np: “nie jestem inkubatorem” jest postawą głębokiego lęku. Przecież kobieta nie jest inkubatorem, więc dlaczego tak o sobie i o macierzyństwie będącym piękną rzeczą mówić... .

Wydaje mi się, że byle czym człowieka nie da się nasycić. Jeśli rolę kobiety sprowadzić do roli mężczyzny pomijając całe bogactwo Kobiecości, delikatoności, wrażliwośći, macieżyństwa unieszczęśliwia się kobietę.. .

Powiem prewrotnie > dobrze, że kobieta czuje się czasem słąbsza, zalękniona, przynajmniej jej potrzebni, :)))

A my faceci lubimy być oparciem i silnym ramieniem dla kruchych istot. Gorzej jeśli kobieta stanie się “mężczyzną” – wtedy rzeczywiście my nie jesteśmy potrzebni poza “dawcą nasienia”.

Pozdrawiam! :-)