1. Lepsi bywali nauczyciele. Być nauczycielem lat dziesiąt temu w Polsce było prestiżowo i niebiednie. Dziś to marna płaca, marna praca, ale za to bezpieczeństwo i pewne przywileje. No to jacy ludzie zostają w tym zawodzie? Ambitni i kreatywni?
2. Odsetek ludzi zdolnych do myślenia jest w społeczeństwie określony.
Jeśli dziesiąt lat temu szkoły średnie (choćby i technika) kończyło kilkanaście procent uczniów, a dziś kończy większość, średni poziom musi być niższy. Nie ma bata.
3. Nauczyciele wiedzieli czego uczyć. Mam na myśli humanistów. Wojnę wygrał Gustlik z Grigorijem, Śląsk był wiecznie polski, a Broniewski wielkim poetom był. Dziś nauczyciele mają w gazecie co innego niż w notatkach ze studiów i na wszelki wypadek Herberta “nie zdążają przerobić”. A Broniewskiego się wstydzą. Więc tłuką starożytność przez trzy semestry.

A tak w ogóle, to dziesiąt lat temu uczeń prócz wiedzy szkolnej mógł pamiętać wyniki wyścigu pokoju. Dziś musi poruszać się na rynku tysięcy marek i milionów produktów, rozumieć conieco z ekonomii (życie go uczy, nie szkoła), dociera do niego co dzień więcej informacji przez wszystkie media niż do jego ojca przez miesiąc peerelowskich dwóch kanałów TV, trzech radiowych i Trybuny Ludu.

A jego dysk twardyma tą samą pojemność.