Wiem, że to jest czepianie się, ale zęby bolą jak się czyta, a Pańskie teksty czyta się nieźle, więc chciałbym oszczędzić zębom…

Jest taka piosenka Wojciecha Młynarskiego o użyciu słowa bynajmniej. Proponuję posłuchać. To zdanie powinno brzmieć: Jednak uniwersalnym, dla mnie przynajmniej, kluczem – przepustką do pamięci, przeszłości – jest muzyka.

Na początku lat 90., trasę z Warszawy do Białej Podlaskiej połykałem w zastraszającym tempie.

Mijałem wielkie karawany handlarzy zza wschodniej granicy, którzy wieźli kanistry, beczki i różne inne pojemniki z paliwem.

Ciekawy jestem, co na to nasz Grześ, którego tą drogą pozdrawiam.

Pozdrawiam