Nad czym dumacie chłopcy?

Odpowiem tak.

Kiedyś siedziałem zamknięty w pieprzonym, obskurnym PRL-u.

I nie bałem się, że mi ukradną rower z komórki zamkniętej na skobel okręcony drutem.
Głowę miałem wolną.
Zawsze.

Teraz patrzę na zamknięte, strzeżone przez łapsów i elektronikę domy, osiedla, ludzi drążcych ze strachu o dzieci, życie, zdrowie, wszystko.
Wariujących i popadających w depresję.

Mnie za wolnej Polski okradziono ze wszystkiego. Najpierw z majątku potem ze złudzeń a na konieć z marzeń.

Ja się już niczego nie boję.
Znowu.