Święta się przyczaiły, wiesz?

Wczoraj dla chrześcijan Jezus umarł na krzyżu. Dzisiaj cisza. Leży sobie w grobie.
Ilu wtedy wierzyło prawdziwie, że z tego grobu wstanie? Pewnie iluś wierzyło, iluś było pewnych, iluś wątpiło, a iluś kompletnie się rozczarowało tym, że ich Nauczyciel dał się do tego grobu zapędzić.

Jak byłam mała to zastanawiałam się co Jezus myślał, czuł, rozważał wtedy?

Dzisiaj zastanawiam się o czym Ty myślisz, co czujesz, co rozważasz. Gdzie jesteś, i jak.

Masz przed sobą trudną noc, może najtrudniejszą... Mogę tylko do Ciebie pisać, mogę z Tobą rozmawiać z poczuciem, że słyszysz i słuchasz. Tak jest Michał, prawda?

Wiem, że tak.

Jutro o szóstej cały mój Plac utonie w dźwięku dzwonów, które każdemu powiedzą, że znowu Duch zwyciężył nad całym tego świata gównem.
A Ty jesteś tak niedaleko…

O szóstej oboje będziemy coś miłego śnić, ale za jakiś czas ( może nie taki krótki, ale jednak jutro mam śniadanie u mamy, nie na trawie) się obudzimy. Ja wcześniej, Ty trochę później.

Zapamiętuj to, co teraz, bo to może się okazać skarbem na dalsze życie.

Kiedy myślę o Tobie, nie mogę nie myśleć o dwóch innych osobach. Opowiem Ci dzisiaj o jednej z nich. To jest mała dziewczynka, mimo upływu czasu w liczbie lat kilku, ona nadal jest mała. Dopiero pójdzie do szkoły w nadchodzącym roku szkolnym.
Rok szkolny… O ileż ciekawszy ze wszech miar jest akademicki.

Maja, tak ma na imię ta dziewczynka. Kiedy miała cztery lata przyszła do niej ta straszna choroba. Cztery lata, Michał!
Najpierw runął świat jej rodziców, potem pomaleńku jej świat się zmieniał. Sam wiesz.
Napisałam wtedy swój gazetowy felieton o dziewczynce, która wyjdzie z ciemnej doliny na jasną łąkę.
I mówię Ci, że wyszła.

Wyszła.

Pójdzie do szkoły.

Zmieniła się, bo choć od zawsze była mądralińska, to leczenie całkiem ją wydorośliło. Była bardzo twarda i bardzo dzielna, a to przecież małe dziecko.

To ile możesz Ty, ze swoją świadomością?

Gdzieś tam w środku Ciebie jest takie miejsce delikatne, ale niezłomne. Dotknij go, jakbyś włączał grę. Tylko dotknij. I już.

Możesz Michał. I ileś tam osób Ci pomaga. Magia Ci pomaga, a Magia umie. Ja Ci pomagam, jak umiem.

Jesteśmy, ale Ty wybierasz.

Nie odpuszczę. Choćby nie wiem co.

Jeden mały kroczek. Michał, jeden mały kroczek.

Potem, to już będzie potem.

Jestem.