dwóch spotkaniach z Kuroniem. to był chyba jedyny polityk, którego szanuję.

I’d rather be a free man in my grave
Than living as a puppet or a slave

też tak uważam

I’d rather be a free man in my grave
Than living as a puppet or a slave

Wkleję tu – jako mój komentarz – tekścik, który nie poszedł kiedys na stronie internetowej Obywatela. To był wrzesień 2006 dwa lata z kawałkiem po śmierci Kuronia, Roman Giertych wyciągnał swoje rewelacje, że Jacek negocjował z SB.

W gazetach wojna o Jacka Kuronia.
I ci, którzy go bronią, i ci, którzy na niego plują
są podobnie zacietrzewieni.

Jedni krzyczą, że Kuroń był święty, a ci co tego nie widzą to szuje.
Drudzy krzyczą, że sami są święci, a szujami są ci, co nie widzą akurat tego.

Co by mógł zrobić Pan Jacek gdyby to widział? Gdybyśmy siedzieli w jego żoliborskim mieszkaniu gdzie kotłowały się przez niemal trzydzieści lat gromady młodych ludzi, które chciały zmieniać swój świat. Czyli Polskę.

Czy powiedziałby do mnie swoich chrapliwym głosem: córeczko, daj spokój, nie przejmuj się aż tak.?
Czy powiedziałby: córeczko, świat jest takim miejscem, gdzie musimy się pomieścić wszyscy: i mohery i aksamity, i Kuronie i Giertychy i Dalajlamy i Papieże. No to po co na siebie pluć nawzajem?

Jak o Panu Jacku myślę, to przychodzi mi do głowy lecąca przez kosmiczną przestrzeń strzała, co oświetla ludziom drogę. Czasem oświetli nie ten kawałek co trzeba ale generalnie – jest znakiem, że wszyscy jesteśmy wielcy. I że żyjemy na tym samym świecie.

Wysiadł mi kręgosłup, nie pójdę w niedzielę na warszawskie Powązki żeby zapalić świeczkę na jego grobie. Ale mam Jacka w sercu. Całkiem niezłe miejsce.

***

pozdrowienia

no, dzięki.

Na stronie Jacka Kuronia czytałam listy jakie pisali do siebie z Gają.

Piękne, wzruszające i przejmujące. Niezwykłe.

Nadal tam są...

http://www.kuron.pl/jacekigaja_cz3.html

Bo to dobry człowiek był

_{Human Bazooka}

młodym ludziom , co może wydać się dziwnym, afektowanym ale bardzo mi brakuje w przestrzeni tzw publicznej LUDZI formatu Jacka Kuronia
pozdrawiam

rozumiem…

Pamiętam, że czułam się zawstydzona czytaniem tak intymnych listów. W świetle tej bezgranicznej i bez wątpienia prawdziwej czułości zazdrość ma prawo się pojawić.

Taka właśnie jak Pani pisze – w dobrym sensie i bez zawiści.

Pozdrawiam ciepło i nostalgicznie

czytałem te listy, to zastanawiałem się jak ja bym się czuł w takiej izolacji od bliskich (na szczęście nie ma ich zbyt wielu)... i doszedłem do wniosku, że chyba bym się pod tą celą powiesił...

I’d rather be a free man in my grave
Than living as a puppet or a slave