Jeden z elementów problemu: dziennikarze realizując główny cel kaźdego medium starają się znależć taki temat, jaki poruszyłby moźliwie największą grupe czytelników. Tym samym muszą znależć temat, gdzie przy opisie dałoby sie uzyc maksymalnej liczby słów drastycznych.
Gdyby poruszony przez Ciebie problem opisać czy tex przedystukować w prasie fachowej (bo tam jego miejsce), informacja o nim byłaby siłą rzeczy ograniczona do grona lekarzy-fachowców i ludzi w sposób rzeczywisty zainteresowanych (ofiary, winowajcy itd.).
Rzucając taki temat na łamy ogólnodostepne dziennikarze epatują czytelniuków brutalnością faktów itd, ale dotyczącą moim zdaniem jedynie niewielkiej (a przynajmniej mam taka nadzieję) grupy, której członkowie sa poszkodowanymi.
Skoro nie jest to problem ogólnospołeczny (a wierze znowu, źe nie jest) nalezy uznać tego typu akcje za wyraz wredności i draństwa ze strony mediów szukających za wszelka cene sensacji, bez oglądania się na szkody, jakie z tego powodu moga wyniknąć.
Pozdrawiam serdecznie