no jakoś mnie tak z rana naszło.
Czasem tak jest.

Co i dobrze, bo smętek ze mnie wylazł i poszedł precz. Co mam nadzieję widać.

A z tym netem to jest trochę oszukaństwo. Moim zdaniem.

Dawniej to Pan szedłeś pod dom, kwiatów nakupołałeś, albo jeśli do kolegi, to pól litra zakręcane i zmiłowania prosiłeś, nie?
A teraz sobie siedzisz wygodnie i zmartwienia przez net leczysz. A to maila Pan posdeślesz, a to na komunikator zerkniesz, a to skypa zapuścisz, a to wewnętrną pocztą coś ogłosisz.

Ale to tylko pozorna latwość. Bo dawniej jak Pan zastawał drzwi zamknięte, to mówiłeś Pan, to poczekam, albo wieczorem przyjdę. A teraz? Czasem jest tak, że Pan widzi, że dla Pana jest zamknięte, choć kolega do którego Pan chciałeś przepraszam powiedzieć, obecny i generalnie zadowolony.

Niefajnie jest od tego, proszę Pana.

A co do sympatii internetowych ma Pan rację. Tyle że mi nie o takie szło. O normalnych ludzi, których czasem szukamy, a czasem oni nas. Czasem nawet w tym samym momencie. I nie znajdujemy się. Ni cholery

Czego Panu bynajmniej nie życzę, pozdrawiając