Rakowski miał szczęście, a Walentynowicz nie. Co za brednia. O Walentynowicz film nakręcili, a niedługo jakąś świętą zostanie. Szkoda tylko, ze o jej utrapieniu tylko w słowach mogą poopowiadać. Jęczą nad jej losem, ale Rakowski miał nie tyle szczęście a rozum, ze potrafił sie ustawić. Walentynowicz tego rozumu brakło, bo mimo grona wielbicieli w “wolnej” Polsce nadal ciemiężona.

komunistom szubienica? Trzeba by powiesić połowę społeczeństwa. Kto miałby wieszać jak większość ma w dupie czy wiszą czy nie. Gdzie harde zastępy wieszających ukrywały się 20 lat temu??

Po okrągłym stole i po wyjeździe ekipy z Legnicy trzeba było uciąć łeb komuszej hydrze, ale nie było mądrego, bo przewrót w Polsce dokonali sami komuniści. Prawdziwków było na palcach reki do policzenia i łatwo z nich zrobiony niedorozwiniętych furiatów. Niestety brną dalej podtrzymując legendę. Nie mają szczęścia? Nie mają pomysłu na skuteczność! Nieudolni mogą tylko wypluć żółć zza monitora.

No i wyszło, żem jakiś antenat Rakowskiego gdy tymczasem sam zniesmaczony jestem tymi pośmiertnymi laurkami. Rakowski powinien odejść w ciszy ku zapomnieniu (mimo świetnych dzienników). Owszem stanowił inna jakość w obozie wroga, ale wciąż był w tym obozie. Za to mu hańba. Jednak nie takich dyrdymałów się spodziewałem we wpisie referenta po reaktywacji.