Bo albo wiesz (a nie zaledwie zakładasz, że można się dowiedzieć), albo nie wiesz, na coś się trza, prawda, zdecydować, chyba?

Jasne, głupio byłoby napisać po prostu “nie wierzę w te bajki”, ale i w takim stwierdzeniu niewiary jest zapisana Twoja wiara (w sensie przeświadczenia, bo przecież nie wiedzy) w to, że te bajki to istotnie, prawda, bajki, a nie coś tam, a kysz! innego.

Jakoś nie kumam czemuś się tak uczepił tego kategorycznego wiem w kwestiach, o których wiesz tyle co ja – czyli absolutne nic.

Możesz to jakoś uzasadnić?