Czy to Twoje marudzenie to nie jest zaraźliwe przypadkiem? Czy Ty na to jakiś papier masz, że ono niezaraźliwe? Pytam, bo… Po kolei.

Przeczytałam sobie Grzesiowe marudzenie, wysłuchałam – współczując sobie samej – pieśni, a potem do ogrodu wyszłam. No i się zaczęło. Niby słonko ślicznie świeci, jak u Ciebie. Ale czy ono jutro też będzie tak fajnie przygrzewać? Roślinki piękne, zdrowo wyglądające. Jedna to nawet za bardzo zdrowa i się gupia przed szereg wyrwała ze świeżymi listkami. A jak jutro albo pojutrze mróz będzie to co? No, listki szlag trafi i mnie też. No bo po co ta roślinka me oczy tymi listkami uradowała, jak się za parę dni mogę wkurzyć i sekatora użyć przez ten mróz, co go jeszcze nie ma ale może być?

No to pytam się Grzesiu czy to marudzenie zakaźne jest i czy bardzo?

A tak w ogóle to tekstowiskowy tytuł mistrzowski w marudzeniu to już chyba dla Ciebie za mało. Cóś za szybko nad własne poziomy wylatasz. Choć to bardzo dobrze z drugiej strony. Albo źle. Albo tylko niedobrze.
No. Teraz idę roślince wygarnąć.