na dodatek wszyscy to ugrywali.

A ja nie.

Małżonka niezła była. Lepiej ode mnie rozgrywała, bo nie miała skłonności do blefu. Ale uczona była silnego dwa i nie chciała się przychylić do odmiennej koncepcji.

Jak jej mówiłem, że mnie uczył w szkole jeden z najlepszych brydżystów tamtego czasu, to odpowiadała, że tylko cudem mi tenże dwói na maturze nie postawił.

I miała rację, choć to nie cud był, ale koleżeńska pomoc

Pozdrowienia wzajemne