Pan pozwoli, że pozdrowienie Pańskie odwzajemnię. Szeptem nieśmiałym… bo faktycznie, pora już późna.

Dobrej Nocy, panie Lorenzo.

Twój komentarz jest piękny. Dla mnie. Jest cudownie niezrozumiały przy próbie jego zrozumienia a jednocześnie całkiem zrozumiały jeśli się go zrozumieć nie chce.

A muzykę DDT podał mi kiedyś na tacy ktoś, kto nie pozwolił się zrozumieć. I to też jest jakiś mały plusik płynący z niezrozumienia. Muzyka została. I słowa do niej napisane, niezrozumiałe.

Pozdrawiam ciepło i (jak zwykle) niezrozumiale…

cholera, no po prostu czytam po raz trzeci i nadal jestem na początku. no zasadniczo to wiem o co chodzi, ale jednoczesnie piekno tego tekstu zamyka sie w emocjach ktore rozsadzaja to co napislas od srodka. no i juz nie wiem, czy wiem.
pewnie jest jakis madre literackie okresklenie, gdy tekst mowiacy o jednym tak naprawde skrywa wiedze dostepna nielicznym, nawet nie tyle wtajemniczonym, co bardziej wyczulonym… ja przyznaje – nie jesterm. faceci podobno tak maja.

rozkladanie tego na czynniki pierwsze i odnoszenie sie do pojedynczych akapitow byloby barbarzynstwem. nie zamierzam wiec tego robic. moge tylko powiedziec, ze zgadzam sie z tym i nie zgadzam po polowie. gdzies tak.

na koniec powiem tylko, ze zrozumienie cieszy sie zdecydowanie przesadna atencja. jakze byloby nudno, gdyby wszyscy rozumieli wszystkich. a jaki bylby nudny swiat, gdyby nie deszcz i wiatr…

Strasznie przepraszam, że jakiś niepokój wywołałam tym swoim pisaniem. Spieszę donieść uprzejmie, że w tym tekście nie ma żadnej wiedzy. Ani pół. Nawet ćwierci wiedzy nie ma. Żadnej.

Dlatego właśnie każdy może sobie te słowa rozumieć, jak chce. Albo nie rozumieć wcale. I ja z tego powodu nikomu, żadnych zarzutów czynić nie będę. Bo w tych słowach nie ma wiedzy! Są jakieś obserwacje, przemyślenia. Ale one nie są wiedzą. Nawet moją.

Pełna wolność i dowolność w rozumieniu lub niezrozumieniu. Bez początku i końca.
Tak właśnie chciałam to napisać. Dopuścić wielość cudzych interpretacji i żadnej z nich nie oceniać. Bo tu nie ma wiedzy…

Do prawdziwego da capo al fine czegoś jednak zabrakło. Jednego krótkiego zdania.
To Twój komentarz sprawił, że zauważyłam ten brak. Uzupełnię. Dziękuję.

Pozdrawiam starannie…

Ładna ta Pani interpretacja jest. Bo jest Panina. Własna.

Pisze Pani o zrozumieniu czegoś, co ma wartość życiową. Dla Pani taką wartością może być “A”. Ale dla kogoś innego “A” nie ma żadnej wartości albo zgoła malutką, za to “B” się liczy ponad wszystko. I co wtedy? Przeć do przodu za wszelką cenę próbując zrozumieć dlaczego ten ktoś ma inną hierarchię wartości życiowych czy, po prostu, przyjąć do wiadomości, że ma inną? Nie zważać na koszta byle tylko osiągnąć kompromis?
Nie wiem. Ale jakoś czuję, że nie zawsze da się połączyć ogień z wodą. Czy cóś.

A czym jest lub nie jest życie to ja pojęcia nie mam. Definicji “życia” jest pewnie tyle ilu ludzi na świecie. Albo i więcej, bo one (te definicje) mogą ewoluować, tak jak my zmieniamy się w trakcie swojego życia.

O! Na przykład (w ostatnim, zapodanym przeze mnie utworze) Jurij Szewczuk śpiewa, że życie nie jest cukrem a śmierć to nie herbata. I każdy z nas może to sobie rozumieć jak chce. Bo to nie jest wiedza. A co to jest? – też nie wiem. Mogę to tylko, po swojemu, jakoś tam rozumieć. Ale to nie oznacza, że będę to rozumieć tak, jak to rozumie Szewczuk. A jeśli nie rozumiem tak, jak on, to czy powinnam z tego powodu zostać wyśmiana i napiętnowana? Albo może ja powinnam tak samo obśmiać Szewczuka, bo on te słowa rozumie inaczej niż ja?
Paranoja, prawda?

Pozdrawiam Panią z niczego nie otrząsając… :)

Ale sama wiedza, że w kwestii dla nas ważnej inni mają zupełnie inne podejście już jest zrozumieniem, nie musimy rozumieć dlaczego oni tak mają, ważne że rozumiemy powód rozbieżności. To podstawa by szukać kompromisu albo zrezygnować. Niewiedza i niezrozumienie to podstawy konfliktu.
Ale nie rozstrząsam tego dalej, bo przecież nie o tym Pani tekst był, wyszłoby na to, że nie rozumiem jego przesłania, albo na siłę próbuję przekonać Panią, że Pani nierozumienie jest złe, to Pani stan, wybór, nie muszę go rozumieć a i Pani na tym nie zależy w końcu :)

pozdrawiam kończąc filozofowanie

jesli sobie nie zycze emocji, to nie zabieram sie za czytanie. czytajac, robie to na wlasna odpowiedzialnosc. pretensje do Ciebie swiadczylyby o buractwie. no ale to moje zdanie.

tak mi sie jakos wydaje, ze nie da sie byc jednoczesnie zainteresowanym i uniknac oceniania. bo ja nie do konca widze szans wylaczenia naszego aparatu oceny. zwlaszcza, gdy interpretacje innych nie sa nam obojetne. no ale moze po prostu Ty potrafisz, a ja wpadlem w pulapke mierzenia wlasna miara.

cieszac sie z Twojego zaangazowania z pozdrawianiu mnie odwzajemniam sie tym samym.

Zgodzę się z Panią, że nasza wiedza może dotyczyć tylko tego, że ktoś ma zupełnie inne podejście, pogląd na coś tam, niż my. I tu się moja zgodność z Pani opinią kończy, bo ja już nie czuję się na siłach by wiedzieć, jakie są powody innego, niż moje, zrozumienia czegoś. Ja mogę się domyślać, czuć, próbować zrozumieć, ale wiedzieć nie będę.

A to, co Pani dalej napisała zasmuciło mnie bardzo. Jakżebym mogła oceniać to, czy Pani zrozumiała przesłanie mojego tekstu? Tekstu pozbawionego jakiejkolwiek wiedzy.

Ja się właśnie buntuję przeciwko takiemu ocenianiu. Nie chcę oceniać czyjegoś rozumienia moich emocji, uczuć, obserwacji i przemyśleń. Nie chcę i nie mogę napisać komuś, że nic nie zrozumiał albo zrozumiał źle. Niby co źle zrozumiał? Nie ma prawa rozumieć inaczej? Ma! Po stokroć – ma!

Pozdrawiam serdecznie…

ja żartuję, a Pani się smuci ot i puenta godna tekstu

Faktycznie, całkiem nieźle się to spuentowało. :) Jakoś tak samo wyszło, bez pomocy niczyjej.

Pozdrawiam z uśmiechem…

Nikt tu do kumania nikogo nie zmusza. Wprost przeciwnie. Pełna wolność i dowolność w rozumieniu lub nierozumieniu.
Tak ma być. Tu, u mnie.

Odzywać się możesz do woli. A nawet częściej. :)

wiele trzeba nie rozumieć by zrozumieć... . A czasem za wiele rozumieć uniemożliwia zrozumienie.

A jednego nie zrozumieć się nie da:

..... we wszystkim pokłada nadzieję
..... wszystkiemu wierzy
..... nigdy nie ustaje.

teraz jakby rozumiemy, krzywo, jak w zwierciadle czyli prawie nie rozumiemy a kiedyś zobaczymy w pełni.. .

Hymn św. Pawła II Koryntian 13.1-13 to przecież “o nierozumieniu” jest… .

Tak mi się niejako skojarzyło.

Wszak “nierozumienie” to nic groźnego a nawet skarbem może być... .

pozdrawiam.

************************
Remont się skończył i rodzina się powiększa.. – czy to nie piękny zbieg okoliczności?

sprawa jest dość prosta w tym przypadku – dobra rozmowa wypływa z dobrego tekstu. czasem dyskutanci odpływają w siną dal od tematu – i jest to niezwykle smakowita sina dal. tutaj konstrukcja Twojego tekstu pozwoliła utrzymać się jednocześnie w ryzach tematu i rozjechać w cztery strony świata.

no chyba, ze czegos z tego co się dzialo nie zrozumiałem ;-)

No widzisz, pomyliłem się z namiarami na Hymn – może w tym jakiś ukryty cel był ale nie mój tylko Opatrzności. Wszak nawet przez oślicę przemówi “dla zmylenia”.... . :-))))

Św. Paweł to niezły gość – lubię takich gwałtowników, zdeterminowanych. Chociaż niektórzy byli bardziej zdeterminowani, np. Orygenes który się wykastrował... .

Jednak zarówno św.Paweł jak i Św.Piotr byli w pewnym sensie podobnie. Piotr się odmienił i uspokoił po zaparciu się Piotra i nastąpiła u niego duża zmiana. Gdyż jak się czyta jego dialogi z Jezusem to był strasznie w gorącej wodzie kąpany. To zaparcie go zintegrowało i…. nie musiał niczego już udowadniać.

Natomiast św.Paweł to dla mnie jeszcze zagadka. Może powinienem poczytać o nim. Gdyż to ważna i dla mnie intrygująca postać. Faryzeusz, intelektualista gorliwy do bólu w dziedzinie Prawa, “dyszący nienawiścią” do innowierców(chrześcijan). Aż tu nagle “spadł z konia” i… . Jaki stał się nowy Paweł?

Na pewno pokorny, nie było mu łatwo gdyż apostołowie bali się, że to podstęp cwanego Szawła który był zdeterminowany by zniszczyć chrześcijan. Jednak okazało się, że nie. Był prowadzony i dał się prowadzić. Lekcja Pawła to świetny przykład jak z zarozumiałego człowieka pewnego swojego intelektu rodzi się wierny, pokorny i gorliwy chrześcijanin.

Wg mnie tego się nie da wytłumaczyć jak łaską Boga. Bóg często objawia się jako źródło nieopisanego pokoju – innego od wszystkiego czego człowiek może doświadczyć na ziemi. I to zmienia człowieka silniej niż wszystko inne.
Porównał bym to doświadczenie do przebywania w towarzystwie bezbronnego dziecka. Bardzo szybko nawet nieczuły człowiek wymięknie… .

Przepraszam za zbyt długą dygresję. Zaskoczyłaś mnie tą pomyłką z namiarami. Muszę otworzyć II kor – być może tam coś na mnie czeka.

Dziękuję też za inspirację św. Pawłem – poczytam o nim.

Pozdrawiam!

p.s.
remont – jak miło jest mieszkać w pachnącym świeżością domku – poddaszu. Warto było przejść przez ten “poligon” i totalną demolkę której końca nie było często widać. :-)

************************
Remont się skończył i rodzina się powiększa.. – czy to nie piękny zbieg okoliczności?