nic więcej nie trzeba :)

dobrych Bieszczadów życzę

wszystko gra, już trzynasta prawie!

Byleby przepijać. My ostatnio na Mieście piliśmy z kulturą, po warszawsku, cztery lufy i szklana porzeczki :)

pozdrawiam, trzym się chłopie :D

powiem ci, że bardziej zadumą niż optymizmem natchnął mnie twój tekst. Klimatycznie tu :)

Pozdrawiam śniadnaiowo,

wiadomo, co to lufa. Tu kłótni nie ma. A nalewianka to jest takie coś:
1. Robisz sobie winko własnej roboty np. wiśniowe (bo pyszne).
2. Jak juz winko zabuzuje to się je odlewa, to czyste do osobnego baniaka, tę gnojówke z dna do kibla, ale już to winko niezbyt czyste puszcza sie przez destylarnię i uzyskuje szpiryt. I czynnośc te powtarza się mniej wiecej przez rok uzyskując wino coraz bardziej klarowne i coraz większe ilości szpiryty wiśniowej (osobno trzymanej).
3. Po mniej wiecej roku tą szpirytą zalewa się drylowane wiśnie z cukrem i robi klasyczną nalewkę.
4. Po kolejnym roku (juz drugim) tą nalewką nasyca sie wino i uzyskuje nalewianke o mocy ca 30 wolt. Taka nalewianka musi sobie jeszcze z roczek polezeć, żeby sie przegryźć.

Uzyskuje sie w ten sposób napój o idealnej mocy, niepopijalny, winno- nalewkowy- pyszny. I nie psujący sie nigdy ze względu na dużą zawartośc alkoholu. Po 3 latach napój sie butelkuje, korkuje, lakuje i kładzie na półki.
Do uzytku wewnętrznego.

Na kobiety działa wyjątkowo. Ściaganie majtek przez głowę w standardzie ;))

No i zdrowe w ryj- błonniki, witaminki i te sprawy. Brak efektu dnia następnego. Ale to byc może tylko u mnie, bo ja w ogóle nie miewam kaca, więc tu nie moge być miarodajny.

Słowem- cudo. polecam i zachecam. Majtki mozna zawsze przyspawać, czy coś, żeby nie doszło do zgorszenia.

No to co, siup!

po warszawsku to jest lorneta pod inwalide. Wentualnie dwie angielki przy meduzie. No i naturalnie seta z japończykiem. Proszę zauważyć, że nawet pojedynczy człowiek nie ma tutaj prawa czuć się samotnym.

Jaki, kurde, soczek?

Nieporządek. No.

Pozdrawiam

biforek był w lokalu tak warszawskim, że proszę siadać.

Główny kelner pod muchą, ten sam, od lat trzydziestu. Szefie, zimne nóżki dwa razy… I coś tam jeszcze raz dla Brata Be, zapomniałam co. Nie tatar w każdym razie, bo ten wyszedł był.

B. zapewniła nas autorytatywnie, niczym ten Sanepid, że tu się absolutnie niczym nie strujemy. A ona zna barmańsko-knajpianą Warsiawę od podszewki.

pozdrawiam higienicznie i porządnie

moi dziadkowie (z obu stron) sa z okolic Tarnopola i ta nalewianka stamtąd przyjechała własnie. I myśmy to najpierw z kuzynem podprowadzali babci z piwniczki i spozywali nielegalnie w lasku za stodołą, a jak nam sie podrosło, to zaczęliśmy sami robić. Z tym, że mój kuzyn trochę sie stoczył- nie wiem, czy to od tej produkcji domowej, czy w ogóle miał w tym kierunku jakiś szczególny talent. O to mniejsza w sumie. Strasznie mi go żal, bo z nim mam najlepsze wspomnienia z dzieciństwa jak polowaliśmy w lasach przy pomocy karabina zrobionego z ramy rowera simson, gumek od weków, sprężyny od łóżka, gwoździa i własnoręcznie robionej amunicji. Ech, łza sie w oku kręci.

Wracając do nalewianek- polecam. Przepis podałem dosyć skrótowo, ale jak twoja babcia robi wina i nalewki, to poradzi sobie koncertowo.
Generalnie pasują do tego wszelkie owoce. Osobiście uwielbiam gruszki, morele, wiśnie i porzeczki.
Zresztą wisnie i porzeczki to u mnie standard, bo ja co roku robie osobno wino porzeczkowe i osobno wiśnowe i zawsze wiśnia wychodzi mi ciut słodka a porzaczka wytrawna do wykręcenia mordy. Stąd kupazuję obydwa trunki i uzyskuję winko idealne pod kazdym względem. No ale to już dopiero wtedy, gdy dojrzeje.

Idzie wiosna, więc polecam tez gruszkówkę, która do zrobienia jest banalnie prosta. Wystarczy butelke po wódce zawiesić na gruszy nakładając szyjke na zawiązek gruszkowego owocu i przyklejając gafą. Gruszka rośnie wtedy w butelce jak w szklarni- śliczna, slodka i soczysta. W odpowiednim momencie wystarczy odłamac ogonek i zalać butelkę spirytusem . Ale tu juz nie polecam wlasnoróbki tylko kupny rektyfikowany. Następnie butelke zakrecasz i stawiasz na półke na dłuższy czas, żeby sie przegryzło. Gruszka puści soczek, słodycz. Słowem cudo. I wyglada wyjatkowo.
Mozna spiryt rozrobic delikatnie z woda, jak ktos woli lżejsze woltaże. Ale ja nie polecam.

No i miody pitne! Mój pierwszy półtorak będzie w przyszłym (2010) roku do spozycia.

Zdrówko!

ja, ze względu na wiek, zalapałem sie na obowiązkową konsumpcje w tzw. okresie schyłkowym. We Wrocku podawali głównie meduzę właśnie, śledzia lub ciastko. Co zrozumiałe- żadna z tych “przekąsek” nie nadawała sie do spozycia i dzisiejszy wysoki komisarz unijny gdyby na takie cos natrafił oskarżyłby restauratora o terroryzm. O usiłowanie morderstwa co najmniej.

Pijało sie, co oczywiste, w róznych wózkach. Blizej rynku, np. w zwiazkach twórczych trafiały sie i 25. Blizej peryferii i dzielnic robotniczych pojemnośc rosła mniej więcej do musztardówki.

Choc kiedyś, w parku Szczytnickim, gdzie bawiliśmy z kolegą Bartusiem na wagarach popijając kamę z komina, trafilismy na dwóch mocno zuzytych panów, którzy rozsiedli sie na ławce obok z butelka wódki i dwoma jajkami surowymi. Jajka zostały fachowo “rozpołowione” zawartość, w roli podkładu wypita, zaś ze skorupek uzyskali panowie coś w rodzaju kieliszków. I do tych półskorupek sobie te wódke polewali i pili ciesząc sie wiosną, słońcem i spacerującymi w krótkich spodniczkach dziewczetami. Głównie ich widokiem sie cieszyli.

Zdrówko!

Dla uchronienia się przed popitką korzystne jest korzystanie z poire.
I moc ma, i kolor (a właściwie doskonały jego brak) i gruszkami zajeżdża.

Ale zdaje się już mieliśmy na ten temat tradycyjną różnicę zdań.

Pozdrawiam na sucho, niestety.

ech, łza się w oku kręci…

Moje dzieciństwo wczesne to z kolei głównie żagle i Mazury. Najfajniej się pływało z moim dziadkiem i kuzynem – przyszywanym, bo układy rodzinne mam dosyć porąbane. Sporo rozwodów, dzieci pozamałżeńskich i skandali, i to już od XIX wieku ;)

Miał z nami dziadek dużo uciechy, chociaż darł się strasznie i nieraz miał ochotę nam przyłożyć wiosłem.

Straszne patafiany byliśmy, ale sympatyczne :)

I to dziadek jest specjalista od nalewek, babcia to raczej może robić za dostawcę surowców na potrzeby mojej krakowskiej produkcji. Fabryczkie spirytusu też kojarzę, gdzieś chyba na Grzegórzkach (panie Lorenzo, hop hop?).

I nie epatuj mnie już tak urokami swojego rancza kurna, bo się jeszcze wproszę na przyszłoroczną imprezę w Lesieńcu :D

Panie yayco – nie znoszę kompotów, a sodówkę znaleźć w dzisiejszych czasach trudno.

PROSTE ŻYCIE
PROSTY CZŁOWIEK
WYUCZONYM – SATURATOR

napis na śmietniku, naprzeciwko mojego liceum :)

pozdrawiam

a po co się masz wpraszać? Czuj się zaproszona i po kłopocie.

trudno?

A gdzie Pani szuka? Bo u mnie na Grochowie to co prawda w fałszywych, plastikowych syfonach, ale sodowa mineralizowana (co oznacza, że mniej chlorem podjeżdża), jest do nabycia całorocznie.

Pozdrowienia

no to git, dziękuję :) Napiję się z Zetorem oraz innymi postaciami zabawnymi. Tylko muszę sobie skombinować jakąś męską asystę (najlepiej dla równowagi centrową lub lewacką ), bo nie wiem, czy wam po wódce dekielek nie odwala… z prawakami to lepiej ostrożnie ;)

Panie yayco – boję się bardzo prawej strony Wisły, z wyjątkiem, naturalnie, Saskiej Kępy. Nie moje rewiry, Panu też bym radziła ostrożnie na mojej north side… Moje liczne grochowskie znajomości pochodzą z dawnych lat i nie wiem, czy w razie czego powołanie na to, kogo znam, by mnie obroniło od przygody złej.

nieufne pozdrowienia

faktycznie się nie zaleca,choć generalnie odpowiedź na pytanie: za kim ty jesteś?, to Pani zna, prawda?

Choć nie wiem, czy się takie pytanie zadaje młodym kobietom.

Rok temu jedna młoda pani, w zadymce śnieżnej, przeszła od Szembeka placu do akademika na Kicu w samej tylko bieliźnie i nikt jej nie zaczepił.

Ale to mógł być odosobniony, ze względów atmosferycznych, przypadek.

Pozdrawiam zdroworozsądkowo

bo na Kamionku.

Ale ja jako niezainteresowany nic nie wiem o jego popularności.

Kic to przereklamowany zawsze był, moim zdaniem.

Ale ja jestem stronniczy.

Pozdrawiam

Pozostaje mi teraz jakiś risercz po wsiach zrobic w poszukiwaniu tego cuda. I zobaczyc jak działa, co oczywiste.
Może mój pan Józio potrafi takie coś robic, bo coraz częściej dochodze do wniosku, że mój pan Józio jest mistrzem świata we wszystkim. I trochę sie martwię, ż on coraz bardziej słabowity, bo bez niego może być kicha a drugiego takiego ze świecą szukac.

Zdrowko!

befsztyk już mi pachnie w mieszkaniu, zaraz będę jeść, więc teraz pić bez sensu jakby. Na trawienie, potem – inna rzecz.

Zetor lepiej niech zbastuje trochę, bo jeden z trzech przypadków, kiedy zaliczyłam kaca, to właśnie był po śliwce. A jak na niego spojrzę zimno i wyniośle, to niech lepiej sam uważa ;) Zawsze mogę też zrobić coś gorszego, chociażby lekkim gestem przedramienia – i jakie dżudżitsu mu pomoże na to?

A poza tym, Traktor nasz bardzo jest za Stopczykiem Docentem, obadaj jego przedświąteczny wpis. To raczej tamten nie będzie zainteresowany, choćby dlatego, że wegetarianin, by już pominąć animozje inne.

pozdrawiam przedobiednio

a ja lubiłam Jasia degenerata w filmach różnych, w parze z Maklakiewiczem.

“Jeden się przewraca, a drugi jedzie” – z Wniebowziętych :)

I ja, i pan
widzimy siebie w Cannes

pozdrawiam nucąc i wspominając czasy

zgadzam się. Kaj baj nardziej.

Ale wiesz, w niektórych przypadkach, żeby dojść do tego drugiego jutubka, potrzebny jest ten pierwszy… może dlatego, że za mej młodości durnej i chmurnej o nanorurkach w Polsce jeszcze nikt nie słyszał?

pozdrawiam zamyślona

ja gówniara jestem, tak się nabijam tylko.

Powiedzmy, że miałam urozmaicone dzieciństwo oraz dorastanie, do przesady wręcz.

I co pan możesz? Życie :)

pozdrawiam i pururu