smutek?

Nie wydaje mi się. Raczej przeczucie jesieni, czy coś takie…

Trochę chyba zmęczenie też.

A co do reszty, to się zobaczy. Jak te, jakimtam, jakimtam... No, te multiblogi nadejdą i sie dwa zejdą znów w jeden.

Jeden znajomek, co to Pan wie, ciągle coś w sprzęcie dłubie, certyfikaty aktualizuje, backupy robi i na klawiatury bluetoothowe psioczy. Jak przestanie, to może?

Co zaś do oliwy, to ja się słabo znam.

Mam zwykle oliwę w trzech sortach w domu, bo smakowo jestem nadwrażliwy.

Jedna najlepsza (to nie znaczy, że najdroższa) to jest łagodna ekstra dziewicza. Ta jest do sałaty i innych zimnych zastosowań.

Aktualnie hiszpańska, ale dawniej długo – grecka.

Druga, ostrzejsza w smaku jest do ciepłych dań stosowana. Do sosów i temuż podobnież. To jest taka, którą kupię, ale jak spróbuję, to mi się do sałaty nie spodoba. Też extra.

A trzecią, to ja mam taką z wytłoków oliwkowych. Ta jest najtańsza (choć niełatwa do kupienia), do zastosowań specjalnych. Do makaronu dodać w czasie gotowania, takie tam. Kiedyś, jak mnie przyprze, to o jednym takim daniu, z jej zastosowaniem napiszę.

Ale z zagranicznych krajów oliwy nie przywożę. Sama myśl, że mi się ścierwo rozleje i wszystko wokoło zapaskudzi, jest mi sprzeczna.

A smalec też lubię, ale jem tylko w restauracji, jak na główne czekam. Bo zasadniczo mam od lejkarzy zakazany.

Natomiast, co do wina, to jest tak, że p pierwsze, jak wyżej – najpierw się musi dokonać to, co ode mnie nie zależy.

Po drugie, jest też tak, że jeszcze nie skończyłem pić tego, co nawiozłem, a chciałbym bardziej całościowo.

I jeszcze muszę najpierw przećwiczyć, jak się domowym sposobem robi Wurstsalat nach Schweizer Art. Bo muszę to najpierw sam zrobić, żeby Panu Szanownemu, jako mięsolubcy, zadedykować.

Ale warto i zostanie napisane.

Pozdrawiam