już znalazłam, uff, nie doszło do skrajnych czynów.

Pozwolisz, że się odniosę, choć piszemy jakby o czym innym.

Może być, że z racji różnicy płci.

Pierwszy akapit jest bez sensu kompletnie, wybacz.
Jeśli chcesz sobie analogię faktyczną przeprowadzić – to sobie wyobraź, że szefowa pcha Ci rękę do gaci. Nie musi być szpetna, nie żałuję Ci – niech to będzie cud babeczka, ostra szprycha czy jaką tam jeszcze terminologię się stosuje. Tyle, że Ty jednocześnie masz dziewczynę/żonę i taki kaprys, żeby wierności dochować. A szefowa jest dobrze ustawiona, sprytna, a Ciebie przecież kumple obśmieją, jeśli uderzysz w lament, że sobie nie życzysz.
Że nietypowa sytuacja – tym gorzej dla Ciebie. Taki kryminał sądowy był, wg tego schematu napisany, oparty o fakty. Facet wygrał sprawę, ale co się wcześniej napocił i namęczył, to jego.
Nadal tak fajnie być molestowanym?

Reszta postu niby mi się powinna podobać, bo jednak za obroną czci niewiast się opowiada. Ale też mi się nie podoba, taka marudna jestem dzisiaj. Dlatego, że ten schemat myślenia – jesteśmy tolerancyjni dla słabości ludzkich, ale jak ktoś pałę przegnie, to solówa, kastet, zapierdolić – nie sprawdza się zupełnie. To jest miotanie się od ściany do ściany i kobiety jakby giną w tle, a na pierwszy plan wychodzą męskie porachunki.
Czy to jest jasne, co napisałam w tym akapicie wyżej? Bo jeśli nie, mogę spróbować rozwinąć.

pozdrawiam