Kurde, ja Cię uwielbiam. Choć nigdy bym się nie ośmieliła zwrócić się per “Gre”.

Bardzo się cieszę, że wreszcie odwinęłaś się, jak należy, i pokazałaś bucowi (w znaczeniu małopolskim – wybacz mi Bucu, moja serdeczna warszawska przyjaciółko), gdzie jest jego miejsce.

Ile, kurwa, można franciszkaninem być?

Ja go lubiłam też, nawet w polecanych miałam. Coś mnie widać tknęło profetycznie ostatnio, żeby go stamtąd wywalić.

Jak się uspokoisz, to pisz, proszę, o wszelkich dupach, jakie Ci przyjdą na myśl. Nie musi to być dupa Artura, nawet wolałabym, żeby nie. Bo ten wpis jest o czym innym kompletnie.

Na koniec Ci zacytuję jedną złotą myśl, w konwencji pozostając:

Kto ma miękkie serce, musi mieć twardą dupę

No!