Tak mówi On, ale kto by tam mężczyźnie wierzył. Nie jestem warszawską szowinistką, ale już widzę jak niewyraźnie to napisałam.

Uwielbiam Wrocław. Zaskoczył mnie Poznań. Z Krakowem mam na pieńku, bo dość koszmarnie jedną w nim wizytę wspominam. W Toruniu byłam na stażu i w życiu się nie przyznam, co tam z M zrobiłyśmy.

Jednak Warszawę kocham. Znam. Czuję się bezpiecznie.

Stałam dzisiaj na tramwajowym przystanku i patrzyłam na kamienicę Borsuka. Tak sobie patrzyłam w to okno, co mi kiedyś zaznaczył.

Tu jest moje życie. Zawsze było.

Świat jest subiektywny. Mój subiektywny jest na Starej Ochocie.

Ale ta wycieczka, której trasę mi rozpisałaś jest bardzo zachęcająca.

Dziękuję Pino.