To nie zupełnie jest tak, jak Pan to widzi. Dziecko przez pierwsze lata jest absolutnie zależne od dorosłych, a potem jest częściowo zależne. Niemniej dziecko nie jest niczyją własnością, a na pewno nie ma do niego prawa żadna opieka społeczna ani inni zboczeńcy nie radzący sobie z własnymi dziećmi, ale perfekcyjnie wiedzący co zrobić z moim dzieckiem.

Rodzice pozbywają się wpływu na dziecko na własne życzenie. Moim skromnym zdaniem, nie ma takiej sytuacji, żeby dziecko gardziło rodzicami, ich radami i wszystkim co się z nimi wiąże w wyniku działania złego kolegi czy koleżanki. To rodzice zamykają dzieciom usta, gdy te potrzebują wysłuchania, a potem dziwią się, że dzieci mają tajemnice.

Proszę sobie to przemyśleć, bo najlepszy czas na wizytę u psychologa już minął. Dzieci już Państwo mają. Błędy już Państwo popełniają. A błędy lubią się kumulować i odzywać gdy jest za późno.

Pozdrawiam