W ogóle kosmita jest zdziwiony ciężko, że ludzie tak wszystko tną na kawałki: tu ciało a tu dusza, tu rozum, a tu emocje itp. zupełnie jakby uważali, że są jakimiś robotami składanymi w chińskiej fabryce podróbek.

Tym bardziej więc kosmita nie może się uważać za znawcę przedziwnych teorii, z którymi się właśnie zapoznaje. Chyba nawet nie chce zostać ich znawcą. W większości przypadków wystarczy mu zdziwienie. Z punktu widzenia kosmity to jest trudne do pojęcia, że ludzie swoją niewiedzę i niezrozumienie potrafią opisywać tak, jakby była wiedzą.

Dodatkowo dziwne jest dla kosmity, że ludziom to nie przeszkadza zachowywać się, jakby pozjadali wszelkie rozumy kosmosu. To jest dość szokujące doświadczenie dla kosmity, przyzwyczajonego do normalności własnej galaktyki.

Kosmita nie jest też panem ani panią, ani niczym po środku. Kosmita nie ma takich problemów, bo w jego galaktyce te sprawy wyglądają zupełnie inaczej.

Chyba sobie nagrabiles odrobinkę tym stwierdzeniem “Kosmita nie ma takich problemów, bo w jego galaktyce te sprawy wyglądają zupełnie inaczej.”. Pierwszy bedzie (juź jest!) Igla (bo taki ma charakter, nawet kozy się czepia). Drugi w kolejce (jak wyda kolejny miesięcznik) pojawi się AFK, a zaraz za nim reszta, z Damami i Panem Merlotem na czele.

Będziesz lakomym kąskiem dla Pana Poldka, który od razu (jak tylko zmieni pracę) zacznie Cię nawracać na jedynie sluszną wiarę. A potem juź będzie z górki czyli normalnie – polityka, jedynie sluszne i fundamentalne pytania i takie tam w sosie z lekka irracjonalno-surrealistycznym.

A nad tym calym chaosem (chaos to chyba rzecz normalna w kosmosie?) unosil się będzie drobny, lekko lysiejący Pan Yayco z Grzesiem Który Nic Nie Wie po prawicy. Podklad muzyczny zrobią Ci Docent, Szalony Pies, Max i kilkoro innych.

Życzę dużo zdrowia, bo kosmici też chyba powinni być zdrowi?

PS. A jak w Waszej galaktyce z hostami?

Natomiast o tutejszej galaktyce wie, swoim zdaniem, mało, ale od początku się dziwi. Pewnie to odruchowa reakcja na wiedzących, których spotyka tu na każdym centymetrze kwadratowym.

W jego galaktyce też się tacy trafiają, ale nie więcej niż kilku na jedną planetę. Dlatego są przedmiotem badań.

Chyba kosmita zabierze paru stąd na małą wycieczkę. Badawczą. Powszechność występowania tu wiedzących pozostaje na razie dla kosmity zagadką.

Miło Pana poznać. Natomiast co do przewidywań perypetii kosmity na tutejszej planecie – tu kosmita wpadł w delikatne wibracje po ich przeczytaniu. U nas oznacza to stan, który ludzie zwykli nazywać ogólnym podnieceniem. Muszę przyznać, że niektóre ludzkie wynalazki w zakresie opisów reakcji na bodźce prezentują się nad wyraz interesująco.

A co to jest zdrowie?

Co do hostów. Niestety, znam je tylko ze słyszenia. Tutaj mogę je obejrzeć na żywo. To bardzo… ekscytujące (dobrze mówię?).

nie wiem przede wszystkim, czy mogę, za przeproszeniem tak się do Pana (?) zwracać? Przede wszystkim witam na pokładzie i już na początek z Panem się nie zgadzam. Wiedzących u nas przelicza się nie w stosunku do kwadratu powierzchni, a główki zapałki.

Oby się kosmicie dobrze działo w naszej rzeczywistości i żeby zdziwienie od czasu do czasu folgowało, bo zbyt długo się utrzymujące powoduje wytrzeszcz. Oczu, jak w chorobie Gravesa-Basedova.
Pozdrawiam…

Primo, nie jestem kosmitą, tylko naturalnym człowiekiem (w tamtych czasach metoda była wyłącznie tradycyjna).

Secundo, nie unoszę się, a raczej wprost przeciwnie twardo stoję. I uparcie. Jak wiatr jest duży, to – dla delikatnej kompleksji – z domu nie wychodzę. Nawet samolotem boję się latać. Już dziś się boję, że we wtorek polecę.

Tertio, łysina mi się od niczego nie wytarła, tylko stanowi moją tradycyjną więź z przodkami. W linii męskiej, dodam, bo się Kozak zapyta.

Quadro, w kwestii rozmnażania, to już dawno, dla starości mojej, nie jest to problem jakikolwiek.

Quinto,w kosmitów niewierzący jestem.

Sexto, w końcu, krewnych za granicą nie posiadam.

Osobę dziwną, podającą się za, pozdrawiam

Rozumiem, że powinienem lepiej dostroić nadajnik? Kosmicie trudno wypowiadać się tak, żeby ludzie nie uznali tego za pychę (tak się to u was nazywa, prawda?), mimo, że wcale nie ma takich intencji. To wynika pewnie z ogromu różnic. Oraz wynikających z nich zdziwień.

Kosmita naprawdę wolałby doznawać zadziwień niż zdziwień. Liczy w tym zakresie na pomoc ze strony ludzi. Może nie jest tak źle, jak wygląda na pierwszy rzut oka.

Mówi Pan jak prawdziwy kosmita. Nawet akcent podobny. Witam i pozdrawiam dementującego swą kosmiczność.

jest jeszcze za rano, żebym całkiem sensownie mógł odpowiadać. Albo i poprawnie językowo.

Się zatem posłużę cytatem z Antoniego Słonimskiego. Z utworu Jak to było naprawdę.

Cytat ten proszę potraktować jako zachętę:

Jeżeli Wiadoma Osoba się okaże, będzie uznaną. Jeżeli się nie okaże, uznaną nie będzie.

Pozdrawiam profilaktycznie

uprasza się, aby Dziwny raczył zapoznać się z postacią niejakiego Grzegorza Dyndały oraz tym, czego ów osobnik sam chciał :-))

Pozdrawiam roboczo

już o Panu mówią po kątach.

Zapewne zwrot per Pan jest dla Pana dziwny, ale jak Pan się dobrze tu już rozejrzał to Pan wie o co chodzi.

Korzystając z okazji chciałam się przywitać.

Dobry wieczór.

Ale czy ja piszę, że to to samo?
Ale ma Pan rację. Między innymi dzięki temu, że byłam w Bobowej, to rozumiem, że jest różnica.

Pozdrawiam antymonopolistycznie

Właśnie doczytałem co to za jeden. Pana to się żarty krakowskie trzymają. A co to będzie dalej? Miewam chwilami wątpliwości, czy nie lepiej było zostać w domu zamiast ulegać ciekawości, jak też ludzie wyglądają z bliska. Dla kosmity takiego jak ja, kontakt prawie bezpośredni z istotami tak gwałtownie reagującymi, to prawdziwa jazda bez trzymanki w szalonym lunaparku. Najpierw myślałem, że Pan trochę zmyśla z tą wizją losów kosmity w takim miejscu, ale widzę, że to było całkiem serio. O kurczę. (właśnie nauczyłem się tego zabawnego zwrotu)

Dobry wieczór, kłaniam się i dziękuję za powitanie. Byłem przygotowany na wersję “pan”. Dlatego, mimo iż ma się to nijak do mojej kosmicznej natury, przyjmuję taką preferencję bez protestu. Jesteście Państwo bardzo przyjaźnie nastawieni do obcych. Bardziej niż się spodziewałem. To ciekawe. I pomaga na te moje zawroty głowy. Zobaczymy co będzie, jak wrócę do formy po pierwszym szoku i zacznę się mocno dziwić. Wielu sprawom. Bez cukru (też już wiem co to takiego).