Żadna kurtuazja i tym bardziej żadne pozowanie.
Po prostu uważam, że polityków można krytykować na wszelkie sposoby, zwłaszcza jeśli znajduje się argumenty rzeczowe.
Politycy to nie są święte krowy, ani przeciętni zjadacze chleba. Bo oni ten chlebuś i to bardzo dobrze i grubo posmarowany masełkiem jedzą za nasze pieniądze.
Nie widzę powodu dla którego miałabym traktować polityków z jakąś szczególną kurtuazją.
I nie chodzi tu o samych opisywanych polityków, ani o jakość krytyki,, ani nawet o stopień złośliwości – ile o rodzaj tekstu.
Kpiny z imion i nazwisk – to schodzenie z poziomu publicystycznej krytyki na spersonalizowane dowcipasy z równoczesnym robieniem oka do tych „ co to wicie-rozumicie”. I wtedy właśnie z krytyki czy analizy – robi się zwyczajna propaganda obliczona na poklask „swoich”.
Pana tekst przez cały czas opisujący polityków, o których mówi Pan po imieniu i nazwisku – nagle na koniec przechodzi w onetowski slang z typowymi dla instrukcji rodem z młodzieżówki PiSowskiej określeniami wyłącznie w odniesieniu do Tuska. Można wiec domniemywać, że wymienionych z nazwiska traktuje Pan z szacunkiem – natomiast osobą, której Pana tekst ma przysłużyć się czyniąc ja niegodną szacunku i wykpioną – jest jedynie Donald Tusk.
Taki właśnie przekaz z Pana tekstu odbiera czytelnik. A z Pana tekstu nie wynikają żadne powody, dla których tylko Tusk jest traktowany przez Pana pogardliwie i protekcjonalnie.
Przy czym – nie mam nic przeciwko protekcjonalnemu traktowaniu przez Pana akurat Tuska. Nie podoba mi się tylko ten onetowsko-PiSowski, jawnie propagandowy kontrapunkt w Pana tekście. Co zauważyszy – pozwoliłam sobie skomentować.
To wszystko.

Pozdrawiam