Szanowny Panie Stary

I znowu mial być tylko komentarz, a wyszlo jak wyszlo.

Jak Pan widzi, ryzykowne jest tylko pisanie takich tekstów na innych forach (jesli idzie o poziom dyskutantów), u nas to się Pan może narazić tylko na klucie Pana Igly :-)) Ale ad rem.

Zastanawiają mnie rozliczne spekulacje dotyczące potencjalnego zachowania zwolenników prawicy, lewicy czy liberalnego centrum w najbliższych miesiącach czy latach. Tymczasem od ’89 Polacy zawsze niemal glosowali w swej masie przeciwko czemuś i komuś. Atomizacja poglądów, niestety w większości przypadków mająca swój rodowód w zanikających już, klasycznych podziałach politycznych, jest tak wielka, że właściwie nie wiadomo kto jest kim. Dodatkowym elementem są dzialania PR rozlicznych partii, używających określonych metek w celu przywabienia wyborców.

Niestety, po kolejnym odzyskaniu możliwości, samodzielnego w miarę, stanowienia o sobie, w naszym kraju nie było i nie ma żadnych teoretyków zajmujących się definiowaniem na nowo porządku politycznego odpowiadającego współczesnym wyzwaniom. Nie oznacza to oczywiście, że tacy myśliciele są gdzie indziej, jako że tzw. system demokratyczny ma coraz więcej rys na swej konstrukcji. W końcu demokracja to jednak rządy większości, a nie mniejszości. Jeśli jednak mniejszości mają mieć swoje prawa ograniczające większość, to zaczyna mi to przypominać klasyczny problem z ciastkiem: nie da się go mieć i jednocześnie go zjeść.

PiS, a wlaściwie Jarosław Kaczyński, ułatwił sobie życie, sądząc, że najlepiej będzie powrócić do XIX-wiecznych korzeni, wspomagając je atawistycznymi lękami związanymi z wrogami zza Odry i Buga. Doprawil je jeszcze sosem toruńskim i jak było do przewidzenia, poniósł porażkę. Zapomniał po prostu, że świat odskoczyl od nas znowu o kolejne 50 lat, co razem z zapóźnieniem gospodarczym robi różnicę dzieląca nas od świata zachodniego coraz większą. Ciekawe dlaczego tak postąpił? Czy z lenistwa, niewiedzy, a może z przekonania, że nasze społeczeństwo nadal znajduje się w minionym stuleciu, jeśli idzie o rozwój intelektualny i da się mamić duchami minionych już bohaterów walki o niepodleglość? Zresztą te duchy tez nie były tak bardzo jednoznaczne, o czym zdaje się marzy Jarosław K.

Lewica wlaśnie się rozpada. Co to jednak znaczy lewicowość w dzisiejszych czasach? Czy tylko wrażliwość na los bliźniego? To chrześcijaństwo już nie wystarczy, albo zwykla empatia czy przyzwoitość? Zaś zachowania Pis w kwestiach gospodarczych i spolecznych dają się momentami przyrównać w ich centralizmie z czolowymi osiągnięciami nieboszczki PZPR. Czyli znowu brak wiary w rozsądek narodu, albo nader sluszna diagnoza – kto wie?

Wybrana w listopadzie ubiegłego roku PO jest najbardziej chyba bezbarwną partią, jaka istniała w naszej historii po ’89. Nie dość, że bezbarwną, to ekstremalnie tchórzliwą (choc w kontekście interesów grupy chyba najbardziej racjonalną) w przeprowadzaniu najważniejszych reform (jeśli w ogóle PO ma na te reformy pomysl).

Pozostaje jeszcze kilkusettysięczna już chyba tylko, zwarta grupa wokół dyrektora Rydzyka, realizującego glównie swoje interesy. W jej przypadku zadziala najszybciej biologia, na co liczy m.in. także KK, sadząc zgodnie ze swoim wielusetletnim doświadczeniem, że nie należy pogłębiać kryzysu we wlasnych szeregach, bo prędzej czy póżniej problem sam się rozwiąże. KK zresztą, w ramach tegoż doświadczenia, nie za bardzo wykazal się skutecznością, jeśli idzie o efekty związane z walka o samostanowienie, jako że oprócz wspierania oporu (choć mam wrażenie, że nie tylko) zapomniał o wykształceniu odpowiednio przygotowanych kadr do rządzenia państwem po zwycięstwie. Czyżby nie wierzyl w sukces?

Pozostaje jeszcze kwestia śmieszności naszych czolowych polityków (bo nie kraju), nie wiedziec czemu glównie z Pis, w oczach świata. Nie przesadzajmy. Jaki kraj, taka śmieszność. Bush zachowuje się czasami tak, że już gorzej nie można, a uchodzi mu to w miarę na sucho, bo jednak jest prezydentem USA. Zaraz o nim zapomną i będą się liczyć zachowania nowego prezydenta. Calą robotę w branży polityki międzynarodowej robi się za kulisami, w oparciu o wymierne wyniki gospodarcze. Można co prawda blefować, ale na takie blefy pozwolić sobie mogą znowu najsilniejsi, a nie takie kraiki jak nasz. Ja rozumiem, że nasze ambicje sięgają o wiele dalej i wyżej, ale proszę bardzo nie zapominać o tych kilkudziesięciu latach opóźnienia… Jak ktoś chce, to może sobie poczytać moje teksty na temat Chin etc.

Czyli reasumując, dopóki nie dorobimy się sensownej krytyki politycznej i grupy ludzi, którzy zdefiniują aktualne potrzeby polityczne dla różnych kierunków na rzecz tworzącego się nowego porządku, dopóki nie przestaniemy stosować XIX-wiecznych narzędzi do rozwiązywania bieżących XXI-wiecznych problemów, to nie ma co sobie nerwów szarpać. Bo balagan będzie nadal taki sam, a tylko dystans do innych się zwiększy. No i wyobraźmy sobie ten kac po kolejnych wyborach.