A mam wrażenie, że niektórzy posłuchali tego aż za bardzo:

“Mając te okoliczności w pamięci, od bardzo dawna namawiam każdego blogera do prowadzenia (z dbałością!) własnego, niezależnego bloga, czy to we własnej domenie czy na jakimś “niczyim” blogspocie/wordpresie”

i się na stałe wynieśli z TXT.

Acz wątpię czy to dobre zjawisko jest, no ale jest to co jest.

Naprawdę mnie zadziwiasz. Jeśliby pójśc za twą sugestią, ruch na TXT zamarłby niemal. Poza tym praktyczniejsze jest wejscie do takiego kombinatu niż łażenie po samoistnych blogach, i wymiana myśli szersza. Mnie tam kombinat odpowiada, tym bardziej iż aspiracji specjalnych jak widać, nawet do takiego kombinatowego własnego nie mam.

Pozdro

“Co zaś do tego, czy to dobrze czy nie dobrze, że ludzie przychodzą i odchodzą itd. to jestem innego zdania. Uważam na przykład, że to nie jest zdrowe, gdy ludziom nie spieszy się do samodzielności – nie tylko w blogosferze, to uniwersalna życiowa kwestia. A po drugie, a może i pierwsze, bo już o tym pisałem, jeśli bloger nie ma własnej, niezależnej przystani, to często wiąże się ze wspólnym miejscem miłością, która z biegiem czasu staje się toksyczna. Człowiek musi zachować swoją wolność, jeśli jego relacje w ramach takich wspólnych miejsc mają pozostać zdrowe i inspirujące.”

Znaczy to co piszesz, gdyby przychodził ktoś nowy, a poza ktosiami nie przychodi na tXT nikt nowy, za to ok 20 osób przestało pisać, trudno tego nie zauważyć, szczególnie że były to najaktwyniejsze osoby.

Co do toksycznych związków, fakt, tu też masz rację, ale tych nietoksycznie z TXT związanych i piszących i komentujących tu też za wiele nie ma.

Zresztą nieważne, ale nie ma co ukrywać, że w porównaniu np. z tym co było przed rokiem, pól rokiem czy 3 miesiącami nie mówiąc już o początkach TXT jest tylko gorzej.
I mniej klimatu, i mniej dyskusji, i mniej nawet twórczych a sensownych nawalanek.

Ale niewazne…

Hmmm…
Nie wiem,czy bloguję czy piszę w blogowisku, pojęcia nie mam.
W WordPressie nie czuję się ograniczana, mogę swobodnie pisać, co chcę. Przynajmniej na razie. Zetknęłam się jednak z problemem donosów, które wprawdzie nie mnie dotyczyły, ale problem jest – moim zdaniem – poważny i ważny.
Ogromna ilość blogów w WP uniemożliwia administracji czytanie wszystkich wpisów, więc cenzura – siłą rzeczy – jest tam mocno ograniczona. Zauważyłam jednak dość parszywe zjawisko: powstają blogi o blogach, żerujące wyłącznie na cudzym pisaniu i cudzej popularności. I to byłoby w porządku, są tacy, którzy tylko światłem odbitym mogą jaśnieć. Gorzej, że te oceny są nierzetelne i pisane przez profanów, którzy ani wiedzy, ani narzędzi stosownych nie posiadają; nie ukrywają też, że nawet nie próbują być obiektywni. Ich twórcy donoszą administracji o tym, ze jakiś blog jest wulgarny, inny zamieszcza nieprzyzwoite zdjęcia z sieci, Bogu ducha winnego fizyka posadzono o.. pedofilię itd.
Administracja zamieszcza na forum te “donosicielskie” i oskarżycielskie posty, za to kasuje te, które obwinionych bronią(to odczułam na własnej skórze – skasowano mój post broniący konkretnego blogu; nie podano powodów likwidacji wpisu).
Linki… linkuję chętnie, ale bardzo uważnie(długo się przyglądam, czasem komentuję, w końcu proszę autora blogu o zgodę na zalinkowanie). I chętnie korzystam z lin holowniczych zamiszczonych przez tych autorów, których cenię i którym ufam. masz rację, że w ten sposób powstaje sieć wzajemnych powiązań, mapa podróży. Pewnie ta sieć gubi jakieś perełki, ale jak ich nie zgubić?
Brakuje mi jakiegoś katalogu, zestawu namiarów na blogi, których autorzy n i e piszą wyłącznie o gotowaniu, dzieciach, walce z chorobą własną czy najbliższych, nie opowiadają o tym, jaki ciuch sobie właśnie kupili, nie zawracają mi głowy swoją egzaltacją pod hasłem“on tak na mnie spojrzał/nie spojrzał nawet na mnie” itd.
Konkursy… okrutnie się naraziłam grafomanom, dość bezlitośnie(chociaż na chybił-trafił) wybierając cytaty z blogów,których autorki zgłosiły je do konkursu w kategorii “literackie”. Zgroza! najstraszniejszy jest tupet tych tfurców, co to nie tylko nie czytali, nie czytają i czytać nie będą, co im tam Cervantes i Borges, ale jeszcze się tym chełpią, chełPie modre, bo mądre to już nie. I jeszcze ośmielają się twierdzić, że to im pozwala posiadać “urok świeżości”...
A potem człowiek czyta wiersze-potworki(laureatka w kategorii blogów literackich – konkurs Onetu, niejaka Molekulka, która drobiną być miała, a tymczasem kulką na mole została, kobieta straszliwa i pewna siebie) albo piętrowe metafory dopełniaczowe, od których w głowie i w nosie kręci, epigoni młodopolszczyzny ożywili się na początku nie tego wieku, co trzeba.
Strasznie długi ten komentarz, przepraszam z rumieńcem wstydu…

To co opisałaś, to pewnie jeden z rodzajów wynaturzeń, do których dochodzi gdy dane miejsce staje się jakimś autonomicznym netowym potworem (w tym sensie, że admini niemal zupełnie nie panują nad tym co się dzieje) i to jest raczej nieuchronne przy takiej dużej skali.

To jest właśnie syndrom Wieży Babel, o którym wspominałem. W takich miejscach dużo się dzieje, choć większość z tego nie nadaje się nawet do czytania.

Natomiast myślę też, że trzeba odróżniać gospodarską troskę od cenzury. Pisałem o tym już wielokrotnie, więc tylko tu wspomnę, że jeśli w jakimś miejscu netowym sprawy nie stoją na głowie, tylko normalnie, zgodnie z prawami grawitacji, to są potrzebni admini i regulaminy – jako sposoby ochrony społeczności przed wszelkiego kalibru wandalizmem, o który w anonimowej sieci bardzo łatwo – i w żaden sposób nie ogranicza to swobody wypowiedzi i wolności samych uczestników. Choć właściwie zrozumienie tego wymaga osobistego doświadczenia w obu rolach: i uczestnika i gospodarza.

Pozdrawiam.