dziękuje za miłe słowa, ale mnie cierpienie nie wzbogaci, bo jakiż tam ze mnie ludz pióra?:)
Nie jestem pewien, czy tamta Agawa to Pani, ale być może, blogosfera jest taka mała:).

Tamta Agawa stanowiła ciekawy, dramatyczny kontrapunkt podkreskowej dyskusji.
Pełne emocji i dramatyzmu oganianie się Pani Renaty przed trolami, przerywane sporadycznie, ciepłym i serdecznym: „Witaj Agawo” lub „ Witaj Rannal”:).
To Pani?:)

Pozdrawiam serdecznie