Z tym zdaniem mam kłopot, zwłaszcza z wytłuszczonym przeze mnie fragmentem:

To co Pani była łaskawa nazwać zabiegiem stylistycznym, było próbą zwrócenia uwagi na to, że w sytuacji, gdy są prezentowane sprzeczne ze sobą stanowiska, to ktoś kto opowiada się za obydwoma wygląda dziwnie. Co najmniej.

Pisze Pan ktoś . Jeśli to taka ogólna uwaga dotycząca osób, które w ten sposób się zachowują to pełna zgoda. To wygląda dziwnie.

Natomiast jeśli pisząc ktoś ma Pan na myśli mnie, to proszę pisać wprost.

O ile uważa Pan, że ja się opowiadam za jakimiś dwoma sprzecznymi poglądami, to bardzo proszę o jakiś cytat, albo o cokolwiek co o tym mogłoby świadczyć. Proszę o to z takiego powodu, że nie jestem w stanie dostrzec bym tak właśnie zrobiła.

Unikanie konfliktów nie oznacza przecież braku zaangażowania. Mam wrażenie, że jestem osobą, która bardzo silnie się angażuje, także emocjonalnie w różne sprawy, projekty, zadania.

Unikanie konfliktów oznacza dla mnie poszukiwanie innych dróg komunikowania się z drugim człowiekiem niż tylko poprzez polaryzację stanowisk.

Oczywista sprawa, że konflikty mi się przydarzają, wciąż częściej niż bym chciała. Bywa, że mnie poniesie w rejony kosmiczne. Bywa, że krzyczę, bywa że trzaskam drzwiami, bywa że rzucam obelżywymi słowami.

Nadal jednak uważam, że to słaby sposób.

Konflikt, już tak na marginesie mówiąc, może być bardzo twórczy i użyteczny. Zależy jak się go wykorzysta.