oraz od dawna pracownik korporacji różnorakich (tfu!) nie mogę przyznać Panu racji w stu procentach.
Ale poczynił Pan wiele bardzo celnych uwag merytorycznych a niektóre wręcz przezabawne, bo błyskotliwie komentujące skład Drużyny Merlota.

A tu już jest bardziej poważnie i bardzo celnie:

A tu jeszcze jeden fragment, który jednak ma rację bytu o tyle, o ile mówimy o Rzeczach Naprawdę Wielkich. A przecież są też Rzeczy Naprawdę Ważne, które nie aspirują do Naprawdę Wielkich.

Twierdzę, że Drużyna może powstać i może dobrze działać. I nie są to tylko czcze teorie speców od HR czy cóś tam. Widziałem w praniu, że działa.
Ale jeszcze raz powtórzę Pana uwagi są celne, bo odnoszą się bardziej do skali makro-makro.

Pozdr

i tak mi nikt nie uwierzy, ale zacząłem ten tekst pisać, zanim pan Merlot opublikował skład drużyny. Niekoniecznie należy odnosić moje uwagi do jego propozycji.

Szczerze mówiąc stawiałem na inny skład. Ale nie chciało mi się zmieniać tekstu. Jakoś dziś mi się mało chce zmieniać tekstów. No.

I zgadzam się z Panem, co do wartości działań zespołowych na rzecz konkretnych celów. To oczywiste jest.

I wiem, jak należy konstruować zespoły zadaniowe. Naprawdę.

Na przykład wiem, że najpierw trzeba zdefiniować zadanie. I wiem, że nie można uważać, że w każdym jest coś, co się przyda. I wiem, że osiąganie zamierzonych celów to nie to samo, co szukanie w każdym jego dobrych stron.

Pozdrawiam serdecznie

absolutnie nie miałem na myśli Pana pisząc, że ktoś ma problem. zresztą to, że nie ma Pan problemu można wywnioskować z tekstu :).

nie mam namyśli też Merlota, który ogłosił kasting na Drużynę.

są jednak ludzie, którzy by chcieli pewnej homogeniczności zarówno w celach (wizjach) jak i sposobach ich realizacji (co logiczne). nie chodzi mi o nikogo konkretnego.

ale na wszelki wypadek wolałem się okopać. I oflagować.

Homogeniczność jest, tak czy inaczej osiągana. Na różnych poziomach strukturalnych, a jak ktoś woli bardziej miękko – kulturowych. I w różnym stopniu. I z różnej perspektywy.

Natomiast przesadne akcentowanie tego co wspólne, przy odchodzeniu od tego co sprzeczne jest zwykle samooszukiwaniem się. A czasem przyczyną niepowodzeń.

Mnie w ogóle o nikogo konkretnego nie chodzi. Gdzieżby nawet. No.

Pozdrawiam

to jest jak z tą generalizacją. raz jest dobra raz niekoniecznie. musi istnieć jakiś kod, który nas unifikuje w skali makro, ale jednocześnie musimy jakoś się odróżniać żeby nie było jak w “Metropolis” :)

ale z drugiej strony ten kod jest tym co może być zarzewiem totalnej rozpierduchy o ten kod właśnie (a dokładnie o metodę jego odczytywania).

np gdzie 2 tam 3 różne zdania, chociaż przecież my ułani i tacy bitni, 40 do 1, Samosierra, Monte Casino itp.

pzdr

mam Pan rację, obawiam się.

Ale takich kodów jest wiele.

Niektóre mają wyłącznie znaczenie opisowe, a inne dają się w coś sensownego składać.

Co więcej są sytuacje, kiedy totalna rozpierducha jest zalecana i sensowna, a są takie, że pokazuje bezsens inicjatywy (choćby z perspektywy historycznej).

Przerażają mnie jedynie Ci, co uważają, że posiedli uniwersalną metodę czytania kodów.

Pozdrawiam

Pan to jest taki trochę siedemdziesiąt siedem, obawiam się. Starannie Pan podkreśla, że nikt Pana nie lubi i wszyscy się zmawiają, jakby tu Pana strącić z Parowozu Dziejów, bo jako ten hamulcowy tylko Pan przeszkadza.

Może dla równowagi trochę niezrozumiałej muzyki?

object width=“425” height=“344”>

pozdrawiam, na stację benzynową się udając

Pan Yayco to nawet ’76 :)

...

przecież wyraźnie napisałem, że nie tylko tacy. No.

Ja nie neguję zaangażowania, jak już wspominałem. Natomiast bawi mnie idea aby się najpierw zorganizować, a potem zastanowić w jakim to mianowicie celu.

Jak komuś pasuje, to ja mogę być celem. Pośrednim i negatywnym.

A co do megalomanii, to oczywiście ma Pan rację, choć wyważa Pan otwarte drzwi. Cierpię na nią w niebywałym wręcz stopniu, wstaję z łoża boleści tylko po to, żeby manipulować, ewentualnie paść moje rozrośnięte eggo. No.

Pozdrawiam, zwłaszcza, że już jestem po obiedzie i mam troszkę wolnego

to jak zwykle jako dziecko szczęścia chadza. Bo ten pojazd czterokołowy będący pod wpływem Pani Pino to, jak przypuszczam, atmosferę odpowiednią w mieście stołecznym Krakowie tworzy.

Zaś co do tego Pańskiego niezrozumienia, to czy jest Pan pewien, że nie ma Pan korzeni w naszym szacownym grodzie?

Bo zauważam u Pana charakterystyczną cechę obywateli naszego miasta, mianowicie cijanie czyli efektywne nader wykorzystywanie przez krakowian danych im od Boga specjalnych zdolności intelektualnych (Krakowiaczek ci ja, w Krakowiem się rodził, jeszczem roczku nie miał, już do szkołym chodził).

Pozdrawiam cijająco

Jestem skłonna wiele postawić, że Pino to po fajki poszła na tę stację, a nie pojechała po benzynę, ale co tam. Okaże się.

Na zarządzaniu się nie znam żadną miarą. Przed konfliktami staram się umykać jak się da, o ile się da.

Podoba mi się ten wątek w rozmowie tutejszej o lenistwie. Bliskie mi jest to lenistwo, że strach. Nie wiem jak Pan, ale ja na przykład taką sobie aktywność zawodową wybrałam, żeby robiąc sporo mieć poczucie, że właściwie nie pracuję.

Udało mi się nawet umknąć z listy Pana Merlota. Jaka ja przewidująca, nieprawdaż.

W tym kontekście widać wyraźnie, że zaganianie mnie do rewolucji i budowania na nowo czegokolwiek jest trudne. Zbudowanie właściwej motywacji, która byłaby skuteczna jest co najmniej ryzykowne.

Bo jak już się zbiorę w sobie…

No nic. Pozdrawiam Pana.

Pani to by chciała na dwa targi z jedną... tą no… nieważne zresztą. Pewnie mi się coś zwidziało.

Albo się jest leniwym proszę Pani, albo się robi do nocy. Nie da się oba na raz, obawiam się.

Nie da się być po stronie Drużynowego, a u mnie zapisywać się do stronnictwa niezaganianych.

Nie da się być na dobrej stopie ze wszystkimi. Można unikać konfliktów, ale bodaj tylko wtedy, kiedy się wykorzystuje cudze konflikty. Oczywiście można nie wybierać, ale lepiej nie dziwić się, że inni wybierają.

Czasem na przykład trzeba się za czymś opowiedzieć. I potem przy tym trwać.

Bo jak nie to… Wie Pani jaka jest różnica między kukurydzą prażoną, a mamałygą? No.

To ja już wolę pękać od ognia.

Pozdrawiam

PS Co do Pani Pino, to ja żartuję, a nie nie zgaduję. Pozwalam ludziom mówić za siebie. Jak zechce Pani Pino, to powie. A jak nie, to będę się starannie rozglądał, wychodząc na świerze powietrze. Bo ja wolę być żywym i ostrożnym.

Jednym słowem trzeba się do bandy jakowejś zapisać ;)
Trzeba się dodokreślić, zdefiniować, opowiedzieć!

Nie ma letko. Świat nie chce jednak indywidualistów. I jak się okazuje Pan Yayco też nie chce i daje temu wyraz wyraźnie.

I co teraz? I co z tym Droga Gretchen zrobisz?

Pozdrawiam jednak już leniwie, przedwieczornie

a to ci zaskoczenie! Moja Córka bowiem wpadła niemal na ten sam pomysł i piecze piernik angielski z bakaliami. A zaczęło sie niewinnie od herbaty:-))

Pozdrawiam w oczekiwaniu na piernik

abwarten und Tee trinken

bo to jest piękne, cóż zrobić.

To ich pierwsza piosenka jaką usłyszałem. W moim wieku potrzebny jest jakiś punkt zaczepienia. Ten wystarczył.

Pozdrowienia

piernik! :D

Banda indywidualistów jak najbardziej występuje często właśnie w korporacjach i innych takich. Właściwie to się nawet czasem szuka kandydatów pod takim kontem.
Natomiast outsider jako szef takiej bandy? Rzadko albo i nigdy. Ale to jest właśnie ból, bo taki outsider to jednak bandę by pociągnął.

Pozdr

obawiam się, że niewiele zrozumiałem z tego co Pani napisała. Z góry zatem przepraszam za ewentualne skutki tego niezrozumienia.

Być może nie śledzę wystarczająco. To wydaje się dość prawdopodobne.

To co Pani była łaskawa nazwać zabiegiem stylistycznym, było próbą zwrócenia uwagi na to, że w sytuacji, gdy są prezentowane sprzeczne ze sobą stanowiska, to ktoś kto opowiada się za obydwoma wygląda dziwnie. Co najmniej.

Co do konfliktów (bo tu wydaję się trochę rozumieć) to oczywiście można twierdzić, tak jak Pani. Więcej nawet – można konflikty zostawić innym, a samemu grzać się w słońcu niezaangażowania. I mieć nadzieję, że nigdy nie staniemy się stroną konfliktu.

Ale wcześniej czy później każdy sam się zderzy z konfliktem i jak to słusznie Pani zauważa – każdy będzie musiał sam sobie z tym poradzić.

Moim razem lepiej być do tego przygotowanym.

Przykładu z mamałygą to Pani, z kolei, nie zrozumiała. Mniejsza z tym, rzadko jadam mamałygę, więc nie chcę mi się w tej kaszy babrać. W każdym razie nie miałem zamiaru porównywać pani do mamałygi. Niby czemu?

No i życzę wytrwałości w dokonanych wyborach, pozdrawiając

ja nie używam słowa banda w sposób dowolny. Nawiązuję tutaj do pewnej wcześniejszej koncepcji pana Merlota. Łatwo Pan znajdzie.

Uzgodnienie pojęć, to ważna rzecz, nieprawdaż?

Innymi słowy – widzę sens budowania zespołów złożonych z indywidualistów i tu nie ma między nami sporu. Natomiast w tym przypadku takiego sensu nie widzę. No.

Co do outsiderów, to myślę, ze nie po to są outsiderami, żeby się angażować w imprezy masowe.

Mam na myśli zwląszcza tych, którzy wyboru dokonali świadomi, lub co najmniej swoją pozycję zaakceptowali i znaleźli w niej ukontentowanie.

Po raz kolejny zresztą dodam, że cała ta rozmowa jest nieco na wyrost, bo nigdy się nie zgodzę, że najpierw się powołuje zespół, a potem kombinuje, co miałby zrobić. To jest strata czasu i ludzkiego zaangażowania. O umiejętnościach nie wspomnę.

Jak będziemy gadać o konkretnych zadaniach, to warto będzie podyskutować nad taktyką doboru zespołu, podziałem ról, funkcji i wykorzystaniem więzi nieformalnych, konfliktów i innych takich. Ale najpierw musiałbym wiedzieć, co jest do zrobienia. I czy to jest możliwe, dla przykładu.

Pozdrawiam praktycznie i projektująco

kuchni. Wasze zdrowie jest dobry, ale za 3 dni będzie najlepszy, bo wiadomo – piernik musi odleżeć. :)

polewa? marcepanowa?

a co do mamałygi. zawsze można użyć eufemizmu – polenta i będzie po kłopocie ;-).

nigdy nie próbowałem chińskiego pieprzu. a czy ta mieszanka czekolady z pieprzem to podobna w smaku do tej na modłę aztecką z chilli?

znacznie łagodniejsze.

Ten pieprz, bodaj czy on się nie nazywa u nas syczuańskim jednak jest od chili łagodniejszy. Zresztą spróbuję tego wynalazku pierwszy raz. Polewy, znaczy.

Bo czekoladę z takim pieprzem jadłem już kilka razy i mi smakowała.

Ale polewę zrobię jutro, bo mnie wyszła gorzka czekolada. A do pieprzu tylko gorzka, cholera. No.

Pozdrawiam

tak syczuański. jakoś nigdy nie zdecydowałem się na zakup. co jest u mnie bardzo dziwne :)

po świętach kogoś poproszę to mi kupi

a pieprz (nawet zwykły czarny) i słodkie (nie tylko czekolada) to miód. właśnie grubo mielony pieprz i mód. dobre!

no jasne, że miód z pieprzem. Nawet w roztworze, ponikąd.

A co do słodkiego, to ja mam taą mieszankę czterech różnych pieprzów. W młynku. Sypię to na pieczywo z masłem. Prawdziwym.Na to miód, ale taki z tych gęstych, bielejących.

Pycha, po prostu.

Pozdrowienia słodko ostre

takie miody są najlepsze bo naturalne. ja uwielbiam też ciemne miody spadziowe i też jak się scukrzają. a do pieprzu by pasował idealnie miód klonowy. raz jadłem, ale wyobrażam sobie, że takie zestawienie byłoby super.

smacznego ;-)

na lipowym albo wielokwiatowym. u mnie ludzie mają pasieki, ale raczej pszczoły mało wymyślne miody im robią :)

najlepszy jest na spadziowym albo właśnie gryczanym! i oczywiście z porterem i kieliszkiem wódki ziołowej.

kto nie z Mieciem tego zmieciem :) ... ja też nie z Wami, ale nie przeciw, a na pewno nie przeciw wszystkim ;-)

zawsze to prawdziwy miód.

A tak to człowiek szuka, choć trudno znaleść.

Wódka do piernika, czy na zewnątrz?

Pozdrowienia

Nie chcę wieszczyć, ale kurcze jakies wstrętne choróbska się po pszczołach przetaczają i niefajnie to wygląda,

pozdrawiam słodząc (a jakże) miodem gryczanym

_{prezes,traktor,redaktor}

się nie wyklucza.

Ja coraz częściej jakieś zagraniczne kupuję, bo na polskich jest małymi literkami napisane: miód spoza Wspólnot Europejskich, albo jakoś podobnie.

Pozdrawiam lokalnie

ale dostęp stały mam, przez związek pszczelarski w którym tak cześć rodzinki i znajomych działa, także póki co problemu nie mam,

jak coś służę:)

p.s a gryczanego Pan próbował tak przy okazji zapytam?

pozdrawiam

_{prezes,traktor,redaktor}

głównie do piernika, ale i na chleb.

Lubię, ale muszę uważać, bo mi kapie na odzież.

Ale pachnie dobrze.

Jak się będę wybierał na południe to się przypomnę, czemu nie.

Pozdrowienia

widzę że i Docent sobie go chwali,

to i dobrze bo to bardzo fajny miód, spadziowemu niczego nie ujmując rzecz jasna

pozdrawiam

_{prezes,traktor,redaktor}

najlepsza ziołowa ale naprawdę gorzka – litewska 999 na przykład (jest u nas do kupienia). a ja w tym roku mam Gorki List z Czarnogóry. pięknie się gryzie ze słodkim.

zastanawiam się (w tym kontekście) czy Ryski balsam by nie podszedł. Jak raz mam tego trochę.

Choć z drugiej strony – żona pewnie się nie zgodzi. Naleje piwa ciemnego i mnie pogoni.

Taki los piernikowy

Pozdrawiam

właśnie spożyłem pierwszy kawałek angielskiego piernika z bakaliami produkcji mojej Córki. Baardzo smaczny i pikantny.

O dziwo zastosowana została mąka tortowa z dużą ilością bakalii, brązowego cukru, ziela angielskiego (!), które nadało całości odpowiedniego aromatu i krzepkości. I jeszcze jakichś ziół pikantnych. Ja się dołożyłem przywiezioną ostatnio Metaxą.

Piernik nie jest zbytnio ciemny, raczej lekki i pachnie nieprzytomnie. I jakże ciekawy smak.

Pozdrawiam smakowicie

abwarten und Tee trinken

jest tak nalewka, w której jest jednym z 3 głównych przypraw korzennych (obok goździków i cynamonu) ale nie pamiętam nazwy :)

O cholera. A ja tak robię. Z bandami rozmaitymi, prawie całe życie. Najpierw gdzieś biegniemy, a potem zastanawiamy się, w jakim mianowicie celu i o co chodzi.

“Nie znam się na tym. – Właśnie dlatego dotarłeś tak daleko.”

pozdrawiam logistycznie i hucpiarsko

to była normalna 7-gwiazdkowa Metaxa w zwykłej, acz smukłej butelce.

Tak sobie myślę, że jeśli to jest u mnie ostry reżym przedświąteczny, to jak te święta będą wyglądały:-)

Ale bez obaw – ja w święta ogólnie mało co jem. Tu dziubnę kawałeczek wędliny, tam odrobinka sałatki, okruszki ciasta itd. No i barszczyk do popicia oraz herbata po cygańsku czyli parzona z plasterkiem jabłka, najlepiej szarej renety.

Miłego oczekiwania na Święta Panu życzę

abwarten und Tee trinken

plan wymyśla się po drodze, na zakrętach opracowując warianty awaryjne.

Co do automobilizmu, to dzisiaj jechałam z fasonem srebrnym volvo. Ze szponów jego wyrwałam się pospiesznie, ale tylko dlatego, że chwilowo byłam pozbawiona prawego oka i jechałam jako ten pirat, z czapeczką z jednej strony dość głupio nasuniętą.

Nie mówiąc o oglądaniu filmu w kinie ze łbem owiniętym szalikiem. Polak potrafi.

ukłony patentowe

hmm – no chyba trochę tak jest, że drużynę to można tylko wtedy jakąkolwiek budować jak cel jest precyzyjny w miarę, nie za szeroki w zakresie i łatwy do mierzenia (w sensie postępów realizacji i osiągnięcia końcowego).

Inaczej to takie pitu, pitu :)

Ale jakby na to nie patrzeć mi trochę ciężko w takiej drużynie z reguły jest, szczególnie jak drużynowy jakimś wizjonerem się okazuje. Czego osobiście nie trawię z lekka, szczególnie jak mnie te wizje wypada realizować. Ale chyba najgorzej jak się taki przez przypadek trafi i nie za bardzo wie co i po co…

W sumie jako drużynowy też się męczę bo cierpliwości do innych mało – no chyba że się zbiorę w sobie i cel wart tego…

Ale ogólnie to najfajniej samemu :-) I cel wyznaczać i realizować. Tylko, że to dosyć ograniczone w sensie możliwości… Chyba, że czasu mnóstwo.

pozdrowienia przedświąteczne

przez całe trzy dni, a moźe i dłużej. W przerwach turlając się ze psem na spacerach. Pies jest oczywiście nominalnie Córki. Co mi zupełnie, ani jemu nie wadzi.

Ukłony poniedziałkowe

abwarten und Tee trinken

Wstąpiłem na chwilkę, żeby w duchu pełnego niezrozumienia, ale za to zaprawionego szczyptą irracjonalnej sympatii, złożyć Panu życzenia świąteczne.

Żeby były zdrowe i radosne – takie jak powinny być.
Takie jak pamiętamy od zawsze, takie jak kochamy.

Wesołych Świąt!

eee, to wszystki lasy chcą wyrąbać w mojej okolicy?

:)))

no ja do domu się przeprowadzam także licze na te wszystkie ekologiczne paliwa:)

prócz niebieskiego:)

no.

_{prezes,traktor,redaktor}

na Święta?

No co Ty, myśle raczej długofalowo, coś ok. czerwca:)

Swoja droga miałeś na Bali człowieka…

Wiesz, jak człowiek się nudzi, jak naprzykład na tym Bali to luwakami się zajmuje zamiast pożyteczną robotą:)))

_{prezes,traktor,redaktor}

dziękuję, choć wolałbym, żeby były inne, najlepsze w swoim rodzaju i niczego mi nie przypominały.

I tego Panu też serdecznie życzę, pozdrawiając

z ciekawych rzeczy to napiszę Panu że niektóre banki to juz nawet nocą pracują

coś się zmieniło?

mną wstrząsnęło ale i ucieszyło jednkowoż, bo wstawać wcześnie nie lubię

no chyba że coś przegapiłem w miedzyczasie i wszyscy tak mają

pozdrawiam

_{prezes,traktor,redaktor}

ciekawe ile ich tam się zmieści, w tych tagach

Przyznam że na głupa spróbowałem, podobno głupi czasem ma szczęście.

Z tym obawianiem się to rzeczywiście, chociaż biorąc pod uwage pogodę, to może i lepiej póki co…

pozdrawiam

_{prezes,traktor,redaktor}

pogoda jest zabawna.

Bardzo wiosenna, obawiam się.

Kaszlę od tego. Niefajnie.

Pozdrowienia

Igła? ;)

PS. Bardzo dobry tekst. Komentarzy teraz nie mam czasu.
Na razie tylko tyle, zupełnie bez sensu, co mi się skojarzyło.

Pozdrawiam wyindywidualizując się z rozentuzjazmowanego tłumu

też jestem mocno nieczasowy, jeszcze mięso muszę zamarynować, żeby było na Pierwsze Święto…

Pozdrawiam Pana indywidualnie, ale nie zapominam o Pani Penelopie i Dziatwie, żwawo im machając

Relacja z kuchni:

A: nasyp mi szklankę maki

B: może być ta z uchem?

A: a jest napisane w przepisie że z szklanka ma być z uchem?

pozdrawiam sponiewierany

_{prezes,traktor,redaktor}

abwarten to znaczy czekać, czy coś innego, bo wszelkie sprytne zakładki typu Worterbuch mam w laptopie, któremu dysk był wypadł?

Współczuję reżimu dietetycznego w domu – to skandal, tak męczyć człowieka. Osobiście już wstałam (wyspana) i za chwilę idę coś przekąsić.

pozdrawiam wakacyjnie

Nareszcie rozszyfrowany został podpis u pana Lorenzo.

Się ostatnio nawet nad tym zastanawialem co to znaczy, ale jakoś potem mi umknęło zapytać :-)

Bo niemiecki to ja nie znam za bardzo, choc 5 lat w szkole mnie męczyli… ;-)

tak dola straganiarza pokątego (znaczy moja).

Dodam do tagów języki obce. Na wszelki wypadek dodam teżą ojczysty, co mi tam.

Pozdrowienia pośpieszne, ale mimo to staranne

dodać do tagów “ciasta różne”. Bo jednak sprawiedliwość jest na świecie. Wczoraj mnie w nocy kobiety w domu sekowały, piekąc, a nie dając nic spróbować. Dzisiaj natomiast w pracy pani szefowa sekretariatu uraczyła nas wspaniałym makowcem, który właśnie pochłaniam:-)

Jak to mawiał pan Zagłoba? Zdrowie Wasze w gęby nasze czy jakoś tak?

Pozdrawiam usatysfakcjonowany

abwarten und Tee trinken

ma Pan rację, znowu się zagapiłem.

Muszę chyba zacząć osuwać jakieś przedawnione tagi.

Może to i lepiej…

Pozdrowienia

PS
A mnie do makowca dopuszczą dopiero w Pierwsze Święto. Ech…