Remis – drogi Panie – jak najbardziej – proszę zauważyć – jeśli będzie wyciek gazu ze zbiornika i wody gruntowe na jego trasie, to mamy stworzone warunki wystarczające do erozji węglanowej skał wapiennych. Jeśli to one stanowią barierę warstwy wodonośnej, to zgodzi się Pan, że mamy problem i nie ma tu o co kruszyć kopii. W sumie przecież – mam nadzieję, że widzi Pan to w ten sposób – jestem Pana uważnym czytelnikiem i – co wprost napisałem – ze wszystkimi właściwie zgłoszonymi przez Pana tezami się w zupełności zgadzam.

Cieszę się bardzo, że przynajmniej na płaszczyźnie, że się tak wyrazę – inżynierskiej – mamy zbliżone poglądy i podobny zmysł państwowotwórczy. Dla mnie jest jasne, że tam, gdzie stan faktyczny jest taki, że mamy określone atuty w ręku, to powinniśmy je wykorzystywać zgodnie z polskim interesem. A uzyskanie szerokiej niezależności energetycznej od sąsiada na wschodzie jest tego ważnym elementem.

Co oczywiście nie oznacza, że mamy prowadzić wobec Rosji politykę wrogą – nie – my jedynie musimy głośno wyartykułować to, co jest naszą racją stanu, przełożyć tę długofalową koncepcję strategiczną na etapy taktyczne i tego dalej się twardo trzymać.

Jeśli np. chcemy mieć w Świnoujściu gazoport, to trzeba jakoś sobie odpowiedzieć, co z torem wodnym w przypadku, kiedy w poprzek niego będzie biegł po dnie rurociąg Nord Stream… Same uśmiechy i uściski rąk nie dają nam tutaj żadnej jasności. Nie dają nam tego też ogólne narzekania na niemiecko-rosyjski projekt. Po prostu – nasi przywódcy muszą wykazywać się dalece większym pragmatyzmem niż ma to miejsce obecnie… Pan – napisawszy, że nawet jeśłi sekwestracja to zły pomysł, to możliwość sfinansowania poszukiwań geologicznych z unijnych funduszy jest warta świeczki – wykazuje daleko idący pragmatyzm i zarazem uśmiech życzliwości na mojej twarzy.

Pozdrawiam i czekam na dalsze Pańskie artykuły – na ogół bardzo pouczające i ciekawe.

ZS