te punkta Pana Kleiny, to nic mi nie mówią. Nie interesuję się sportem, co stanowi wymowny znak mojego oderwania od prapolskich korzeni. Dziecko (żeńskiej płci) mnie informuje, co akurat jest przedmiotem patriotycznej euforii, albo tragedii, dla odmiany.

Ale na Panów życzenie poddam się sportowej autolustracji i samokrytyce.

Na Wołodyjowskiego to ja jestem za wysoki. Tak dwa razy (mniej więcej). I goły jestem na twarzy.

Prawda, że strzelałem nieźle. Swego czasu. Ale to też jest niepolityczne, bo mnie szkolili na odparcie północnej grupy NATo. A przyznacie Panowie, że na Duńczyków, to tak znowu wiele nie potrzeba, prawda?

Przełaje biegałem, ale zaniechałem z powodu kolki. Pływam powoli, ale stanowczo. Innymi słowy, dzięki erudycji (Archimedes) wiem, że nie utonę i z tego korzystam. Dla relaksacji.

Koni się boję. Z wzajemnością, bo raczej nie wyglądam na dżokeja. Za ciężki jestem. Ze trzy razy.

Z broni białej, to preferuję noże kuchenne (jako gotujący).

A zatem, na pięcioboistę nie mam kwalifikacji, chyba, że doda Pan pokera i salonowca (przepraszam za słowo, ale to w innym kontekście). W grę wchodzi jeszcze naruszanie dozwolonej prędkości w terenie niezabudowanym.

A jak już o salonowcu mowa, to w przedmiotowej kwestii „na swoim”, to ja stawiałem na handel pumeksem i sznurówkami pod CDD. To się teraz chyba Smyk nazywa, czy cóś...