widzę, że ja się musiałem rzucać głową w dół a potem jeszcze sporo przeżyć, a Pani to jakoś tak naturalnie i w młodszym wieku przyszło. Choć niewiele młodszym, dodam.

I tylko zastanawiam się, jak tu nie wpadać w myślowe koleiny. Bo jest cholernie łatwo.