na początku, proszę poprawić literówkę w tagach:)

Co do lubienia, mnie tam jedynie wkurza niekiedy pana mentorskie (acz nie bufoniaste, bo zazwyczaj jednak uprzejme) pouczanie wszystkich dookoła (np. mnie za mój styl pisania czy za rzekomą nieznajomość polszczyzny, ostatnio to panu wytknąłem pod tekstem pana Katarzyńskiego)

Ale nie powiedziałbym, że pana nie lubię.

Ale ja w ogóle lubię ludzi często za ich wady:)

Na pewno na Tekstowisku było przynajmniej kilku blogerów, którzy mi działali na nerwy bardziej i wykazali się chamstwem dużym wobec mnie (czego panu nawet jakbym chciał, to bym nie mógł zarzucić)

Więc mogę lajknąć ten tekst:)

a ostracyzm?

Olać ostracyzm, znany jestem z gadania ze wszystkimi (choć od nauczki wiosną 2010 z prawie wszystkimi)

Cóż mam powiedzieć? Jak zwykle wyraziłem się niejasno, bo mieli się tu wpisywać ci, którzy mnie nie lubią. :)
Co do literówki w tagu, to jest to łacina rzymska, a nie średniowieczna. „u” to wynalazek średniowiecza w czasach rzymskich nieznany. :)
Co do uwagi o Pańskiej znajomości polskiego, to przepraszam, bo było to zagranie nie fair. Moja wina. :(
Ludzi to podobno się kocha pomimo ich wady, a nie dla zalet.
Czasami to Pana bardzo lubię. Ten tekst o ostracyzmie jest prima sort.
Co do mądrzenia się, to zawsze mówię jedno. Jeśli ktoś ma argumenty, to może mnie przekonać. Problem polega na tym, że przekonanie o swojej słuszności nie jest argumentem dotyczącym meritum, więc jest traktowany przeze mnie jako niebyły, a jest to często jedyny argument adwersarzy. :(

Pozdrawiam

jasno, jasno, tylko świadomie się nie zastosowałem, jak i JJ zresztą.

Poldku, a czy ta cała blogosfera to nie jest w dużej mierze dziecinada?
A nawet piaskownica i kłótnie o to, kto zabrał mi grabki, kto łopatkę, a kto sypnął piaskiem w oczy:)
Takie wrażenie mam od dawna.

blogosfera to ja i mój rozmówca, ja bywam dziecinny:), rozmówcy mniej, ale też się może zdarzyć.

Mnie te wszystkie odejścia, powroty, kasowanie, obrażanie się, podpisywanie wirtualnych apeli, rozłamy, koterie i frakcje internetowe, wojenki o nic często wydawały się dziecinne i śmieszne.

Acz masz rację, że bywa i mądrze i poważnie, i ciepło, i zabawnie, róznie, ale ogólnie nigdy nie uwierzę np. w to, że blogi to poważna alternatywa dla pracy/radia telewizji itd Albo że S24 to opiniotwórczy portal:)

Przecież wie Pan, że się nie gniewam za niesubordynację. Po prostu pokazuję jak trudna jest komunikacja między ludźmi. Bo taka prosta prośba o wpisywanie się tylko przez pewną grupę ludzi prowadzi do sytuacji, gdzie ci, którzy chcą się wpisać, muszą złamać zasadę wyłożoną wprost w notce.
Przecież mogłem w ciemno założyć, że tenże bloger nie będzie chciał komentować u mnie, skoro życzy sobie, bym ja nie komentował u niego. :)
Natomiast odnośnie opiniotwórczych mediów, to jak usłyszy Pan w jakiejś dyskusji argument, że tak jest napisane na Salonie24, to będzie musiał Pan uznać, że jest to medium opiniotwórcze.

Pozdrawiam

Ja nie chcę rozwalać tekstowiska! Ja lubię to miejsce spotkań i nie widzę powodu, by się na kogoś obrażać. Gdy dochodzę do wniosku, że kogoś nie przekonam, to proponuję podpisanie „protokołu rozbieżności” i mogę nadal z tym kimś rozmawiać na inne tematy. Ta notka powstała, bo zażyczono sobie, bym nie kontaktował się z adresatem prywatnej wiadomości ani nie komentował na blogu tej osoby, a równocześnie poczułem się zupełnie niezrozumiany. Zatem zrobiłem coś, czego mi nie zabroniono. Starałem się napisać na tyle ogólnie by nie ujawniać, kto był autorem tego żądania. Niemniej można to odkryć czytając najnowsze notki na tekstowisku.
Ja nie oczekuję, że wszyscy będą się ze mną zgadzać. Natomiast bardzo nie lubię, gdy posądza mnie się o brak dobrej woli, w sytuacji, gdy staram się najbardziej jak to możliwe. Oczywista prowokacja, jaką było przyjęcie generalizacji mojego adwersarza jest tak widoczna, że trudno mi uwierzyć, że ktoś może podejrzewać mnie, iż się przejąłem nią.
Niemniej miło, że poświęcił Pan czas na moje wypociny i zechciał Pan zostawić ślad po swojej wizycie. :)

Pozdrawiam

powiem szczerze, że ja nie narzucam się nikomu – choć do mnie na pw nikt jeszcze nie napisał abym omijał szerokim łukiem jego blog.
Owszem, dała mi do zrozumienia abym to czynił jedna z tutejszych blogerek ale w dyskusji.

Czy jest w tym coś złego? Nie, każdy ma prawo do własnej intymności i wyboru sobie dyskutantów. Wszak w realnym życiu również nie ze wszystkimi się rozmawia tak samo wylewnie, a z niektórymi w ogóle.

Dobrą fukcja powinno być możliwość blokowania niemile widzianych blogerów – co prawda dla mnie ona jest zbyteczna, ale niektórym pewnie pomogłoby, gdyż nie musieliby pisać na pw albo otwartym tekstem dawać do zrozumienia, że dany “gość” jest persona non grata na blogu.

Pozdrawiam.

************************
Drążę tunel.. .