Bródno to cmentarz warszawski.

I moje archiwum tekstów nieopublikowanych. Do niedawna.

A ponieważ od tygodnia prawie pisujemy tu sobie historie straszne w sobie, a Zaduszki za pasem, więc sobie to nazwaliśmy (nie ja jeden, ale i reszta współobecnego tu towarzystwa) cmentarzem.

Nic nie zakopuję i już nawet nic nie wykopuję.

Teksty są bardzo prywatne, więc archiwum jest dla nich jak znalazł.

Ale przecież wielu tu drogę znajduje.

Spotykam się tu z sympatycznymi ludźmi i gadam o głupotach, bacznej nie wartych uwagi.

Za to spokojnie i przyjemnie.

A jak ktoś sobie chce to interpretować, to proszę uprzejmie.

Mnie nie przeszkadza.

Ale stanowczo się będę opierał, że ja nie jestem grabarzem. W żadnym sensie. Nie ja.

Pozdrowienia