Panie Xie, popełnia pewien błąd.
Nie, nie taki, że nawzajem uważasz mnie za durnia lub s-syna.
Wprost przeciwnie.

Otóż, ja nie daję się wpóscić w kanał pt. żałuję ofiar.
Po obu stronach.
Otoż ja uważam, że wojna ( tak po leninowsku ) jest przedłużeniem polityki.
I tyle.

I jeżeli Hamas/IDF uznają, że idą na wojnę, to doskonalę wiedzą, że padną ofiary.
Tak, kobiety i dzieci też.
Tak, ja to akceptuję. Ten wybór.
Tak, wojnę jako narzędzie polityki. Też.
Tak, zakładam, że ofiary, każda ze stron rozliczy wewnętrznie.
Tak, Hamas tych rozliczających, rozliczy strzałem w tył głowy.

Tak, mam w dupie europejskich łamaczy rak.
Tak, bo uważam, że oni są współwinni, że co któraś cyfrowo & satelitarnie rakieta lub bomba nie trafi w cel lub cel jest źle wskazany.

Tak uważam, że wstrzymywanie Izraela przed likwidacją Hamasu ( i innych sk-synów ) przedłuża tylko cierpienie Palesteńczykow.
Tak, uważam pańską argumentację za błędną, szkodliwą i przedłużająca konflikt ( oczywiście mając na względzie pański i (mój też) wpływ na całokształt)

Przecież tu nie chodzi o “przypadkowe ofiary”. Chodzi o stosowane procedury. Bezduszność i całkowitą obojętność wobec czyjegoś cierpienia.

Niestety wiele jest takich historii z ostatnich dni…

http://podcastsportowy.wordpress.com/

Drogi Panie,

To przecież śmieszne i żenujące. To znaczy, przy całej tragedii tych ludzi – czy Pan sobie wyobraża, że na współczesnej wojnie za żołnierzami strzelającymi z UZI powinny od razu jeździć karetki ratujące życie rannych – tak? Taki taśmociąg: lufa z przodu, strzykawka i skalpel w środku, ksiądz, rabin i mułła z tyłu?

Panu się po prostu mylą pojęcia! Wojna jest po to, aby wroga ZABIJAĆ a nie po to, aby wroga z ran leczyć. Żadna armia nie może sobie pozwolić na fanaberie w postaci floty ambulansów panoszących się po polu walki!

Jest jakimś nieznośnym pomieszaniem pojęć ten imperatyw rozumienia wojny wg praw i reguł obowiązujących w czasie pokoju. Zwłaszcza, kiedy teraz wszędzie jest jakaś kamera i od razu w telewizji pokazują “biedne ofiary”. No tak to jest na wojnie – dotał kulkę, leży i zdycha. Ale teraz, poniewż spojrzało na niego oko telewizyjnej kamery – należy mu się natychmiastowa pomoc. Gówno – nic mu się nie należy, bo to jest wojna.

Wszystko wynika z zupełnej pomyłki, jaką jest wydumany na biurkach humanistów i wpisany do prawa międzynarodowego abstrakcyjny zakaz casus belli. Tak to jest, kiedy najpierw tworzy się fikcję prawną a potem oczekuje od świata, aby się do niej dostosował. Tymczasem wojny były, są i będą i może się Pan tu wygłupiać ze swoimi dyrdymałami o biednych ofiarach wojny i ich nędznym losie, lecz Wisły kijem i tak Pan nie zawrócisz.

Po pierwsze nic mi się nie myli i nie używam żadnej argumentacji.
Jedyne co tu zrobiłem, to przytoczyłem POJEDYŃCZE świadectwo.

Przy okazji poprzedniego wpisu wspomniałem, że mam dość teoretycznych rozważań internetowych strategów lekką ręką wysyłających do piachu setki ludzi.

Że zamiast przepychać się z nimi spróbuję w skromniutkim zakresie, takim na jaki pozwala blog, przynajmniej w kilku wpisach oddać twarz konkretnym bohaterom konfliktu. Odczłowieczanym przez tych, co to lubią używać słów w stylu “dzikus”, “izraelski faszysta”, opisywać czego to Żydzi zrobić nie powinni, a co mają uczynić Palestyńczycy… Przypomnieć, tym kilku osobom co to może przeczytają, a być może zapomniały w ferworze dyskusji, o czym my tu tak naprawdę rozprawiamy…

Panie Szczęsny, czego się Pan tak drzesz? I na kogo?
Na mnie, że to przetłumaczyłem i na bloga wrzuciłem?
Na Amy Goodman, że wywiad przeprowadziła?
Czy może na tego Palestyńczyka, że się skarżyć ośmielił?

zdumiewa mnie ta agresja.

http://podcastsportowy.wordpress.com/

Na kogo się tak drę? Na każdego po trochu – na wszystkich pożal się boże “humanistów”, przez których postawę i presję medialną ta wojna od 60 lat nie może się skończyć. Pan i panu podobni odrzucaja “endlosung”, ale nie macie nic innego do zaoferowania poza upierdliwym biadoleniem. Odkąd pamiętam – codziennie, powtarzam – codziennie w mediach ukazują się jakieś wiadomości o kolejnych incydentach w Palestynie. Jest to pewne jak wschód Słońca, że jutro, za miesiąc, za rok będzie tak samo. I nigdy się to nie skończy przez takich upierdliwców, jak Pan, dla których każda wojna jest dobrą okazją do wyrzygania się swoim głębokim humanizmem.

Takich “przypadkowych ofiar” jest znacznie więcej.

Do wioski Khuza, również położonej tuż przy granicy z Izraelem, we wtorek 13 stycznia, o 2:30 nad ranem wjechały czołgi i buldożery.

“Kiedy Rawhiya al-Najar, lat 50, wyszła ze swojego domu powiewając białą flagą żeby pozostali członkowie jej rodziny mogli opuścić dom, została postrzelona przez żołnierzy izraelskich.”

“Drugi incydent, o który oskarżani są izraelscy żołnierze, miał miejsce we wtorek po południu, kiedy rozkazali 30 mieszkańcom opuścić domy i udać się do szkoły w centrum wioski. Po przejściu przez nich 20 metrów, żołnierze otworzyli w kierunku grupy ogień, zabijając trzy osoby.”

“Iman al-Najar, lat 29, powiedziała, że patrzyła jak buldożery zaczęły niszczyć sąsiednie domy i widziała przerażonych mieszkańców uciekających z własnych domów w momencie, kiedy te już się zawalały.”

“Przed 6-tą rano czołgi i buldożery dotarły do naszego domu” – wspomina Iman. “Weszliśmy na dachy i próbowaliśmy pokazać, że jesteśmy cywilami. Każdy z nas miał białą flagę. Mówiliśmy im, że jesteśmy cywilami. Że nie mamy żadnej broni. Żołnierze zaczęli niszczyć domy nawet jeśli byli w nich jeszcze ludzie.”

“Marwan Abu Raeda, lat 40, a ratownik medyczny pracujący w szpitalu Nasser w Khan Yunis powiedział: ‘O 8 rano dostaliśmy telefon z Khuza. Powiedzieli nam o rannej kobiecie. Pojechałem natychmiast. Byłem 60-70 metrów od rannej kobiety kiedy żołnierze izraelscy zaczęli do mnie strzelać.’ Kiedy próbował podjechać inną ulicą dostał się znowu pod ogień. Dwanaście godzin później, kiedy udało mu się w końcu dotrzeć do Rawhiyi, była już martwa.”

“Iman powiedziała, że dotarła do rumowiska, gdzie duża grupa ludzi szukała osłony w dużej dziurze otoczonej pozostałościami zdemolowanych domów. I wtedy buldożery zaczęły spychać gruzy z każdej strony. “Chcieli pogrzebać nas żywcem’ – powiedziała.”

Pierwsze informacje o “wypadkach” w Khuza podała izraelska organizacja B’Tselem.
Dziennikarze Obserwera je potwierdzili.

Pozdrawiam.

p.s. Tłumaczenie też “na szybko”.

Panu się wszystko myli – to nie jest “humanistyka” i załamywanie rąk. Ani wybieranie tych lub innych wątków…

To jest przekazywanie informacji. Takie małe dziennikarstwo obywatelskie

Odkłamywanie wojennej propagandy. Co by ci którzy się opowiadają po różnych stronach wiedzieli za czym się opowiadają.

Żeby potem nie mówili, że nie mieli pojęcia…

http://podcastsportowy.wordpress.com/

Coś nas łączy. Jeśli chodzi o wojnę to w dupie byliśmy i gówno widzieliśmy, za przeproszeniem.

Poza tym wszystko nas różni.

Pan swoją niewiedzę na ten temat bierze za cnotę i z wysokości swojego wygodnego fotela poucza jak rozwiązać konflikt w Palestynie. Pan przecież wie dlaczego on tak długo trwa: przez presję mediów i pożal się Boże “humanistów”.

Ja natomiast swoja niewiedzę na temat tego jak wygląda wojna traktuję z pokorą i słucham osób, które maja na ten temat coś do powiedzenia. W ten sposób tworzę sobie, być może niekompletny, być może subiektywny (ale który jest obiektywny?) obraz tego konfliktu.

I mnie wychodzi, że z uwagi na to, iż jedna odpowiedź na stawiane przeze mnie pytanie rodzi cztery inne pytania, ja powinienem z większą ostrożnością zabierać się za ocenianie, dyskutowanie, wyrażanie swoich opinii.

Pana brak pokory i wiedza na temat wszystkiego pomału staje się legendarna.

Tak, pozostaniemy przy swoim.
Ja nie zaproponuje Panu żadnej lektury. Z pewnością Pan wszystko już czytał.

Wygląda na to, Pan umrze dużo wiedząc o konflikcie w Palestynie…

Wygląda również na to, że będzie miał Pan okazję jeszcze długo swoją wiedzę pogłębiać...

A o do mojej “legendarnej” znajomości wielu tematów, to przyznam się, że jestem całkiem niezły w następujących dziedzinach:

- nauki ścisłe, przyrodnicze i techniczne – geografia oraz nauki o Ziemi – polityka polska i międzynarodowa – historia Polski i Europy, włączając Bizancjum i Rosję – podróżnicy i odkrywcy polscy – antropologia kulturowa i religioznawstwo – jazz oraz muzyka “nie-popularna”

Na niektórych tematach znam się oczywiście lepiej a na niektórych gorzej, lecz na ogól niełatwo mnie tutaj zbyć ogólnikowymi frazesami.

Znacznie mniej znam się zaś na literaturze pięknej, filmie, sztukach pięknych, sporcie i językoznawstwie.

Douczam się zaś ciągle z filozofii, socjologii, ekonomii i słucham dużo muzyki klasycznej ucząc się czego się da przede wszystkim od p. Małgorzaty Pęcińskiej z II p. PR. W niektórych aspektach interesują mnie także zagadnienia medyczne.

Pozdrawiam serdecznie i zawsze do usług!
ZS

po obydwu stronach, zastanawia mnie jedno jaki cud sprawił, że wygasła tak zaciekła
wojna w Irlandii?
Wiem ,że to pytanie mocno nie na temat ale to pytanie nurtuje mnie od dawna.
Przestała być medialna?

Napisales:
Przez cały ten czas ojciec odbierał telefony od mediów, organizacji praw obrony człowieka, błagał ich wszystkich o pomoc, mówił “mój syn został zabity, drugi krwawi i cierpi z bólu. Wyślijcie nam pomoc”. Pomocy nie było widać...

Koło północy odebrał telefon z Al Jazeera, powiedzieli – “Jest pan na wizji. Proszę powiedzieć gdzie pan jest. Co się dzieje?” Transmitowali jego błagania na żywo. Gdy skończył z nimi rozmawiać, zdał sobie sprawę, że nie słyszy oddechu Ibrahima. Myślał, że syn zasnął. Zaczął do niego mówić, ale Ibrahim nie odpowiadał. Położył rękę na jego czole. Było wciąż ciepłe, ale Ibrahim już nie oddychał, nie było pulsu…

Mam pytania: Gdzie byla w tym momencie kamera tv Al Jazeera?
Filmowali to z powietrza?
Czy stali tuz obok?

Nie udało mi się nigdzie znaleźć tego w sieci… Myślę, że po prostu się z nim połączyli telefonicznie.

Tak jak kilka dni temu Shlomi Eldar z kanału 10 z Ezzeldinem Abu al-Aishem, jeśli kojarzysz o czym mówię...

http://podcastsportowy.wordpress.com/

>> Wysłannikiem Obamy na Bliski Wschód właśnie został George Mitchell

G… to da. Hamas nie chce pokoju. Nie chcą tego jego irańscy mocodawcy. Kitwaszenie się sytuacji w Palestynie to dla nich argument za koniecznością budowy własnej bomby A.

Ale – abym się mylił.

A co do rozejmów w Palestynie, to trzeba być wesołkiem, żeby widzieć sytuację w taki sposób, jak Pan ją przedstawił. Ale wolnoć Tomku w swoim domku…

Oczywiście listopad. Pomyliło mi się :)

http://podcastsportowy.wordpress.com/

Hehe,

Co do misji Mitchella, to wyraziłem zdanie. Uważam, że wojna w Palestynie jest w znacznym stopniu tzw. wojną proxy. Więc to nie z Hamasem trzeba rozmawiać, ale z Ajatollahami i Ahmadinedżadem. W USA pojawiają się głosy, że z atomowym Iranem trzeba się będzie pogodzić – pytanie, czy ustępstwo USA w tej kwestii – zważywszy na luźne kontakty nowej administracji z Izraelem – będzie repektowane przez Żydów? Wątpię – więc konflikt w Palestynie (i Libanie) będzie się ciągnął, wiążąc Izrael i utrudniając mu podjęcie ewentualnych działań wobec Iranu.

A co do rozejmu z Hamasem, to przecież to jakiś nonsens, że jeśli Cahal łapie na gorącym uczynku Hamasowców przemycających broń i materiały wybuchowe tunelem, to ma to być uważane jako naruszenie warunków rozejmu i pretekst do wznowienia ostrzału. No ale to tylko zdanie takiego zaprzańca jak ja. Prawdziwi postępowcy zachęcaliby Izrael do pomocy przy poszerzaniu tuneli…

No – ja dziękuję za myśli błyskotliwą. I wyjątkowo odkrywczą.

Panie Igła – zejdź pan z tego mentorskiego stołka, na którym żeś się pan usadził.

taka scena kiedyś była, w jednym filmie, przygodowym. Tytułu nie pomnę.
Jak żołnierze (ci po dobrej stronie będący) Niemców dorwali. No i się przymierzali coby tych Niemców rozwalić. Bez sądu. Tak jak ci Niemcy wcześniej rozwalali ludność cywilną.
Przyszedł dowódca i zakazał – bo – “jeśli to zrobimy, staniemy się tacy jak oni”

Ja wiem, że to naiwne, że Drezno i takie tam.

Tylko ta naiwność na drugie imię ma “wartości”. Podobno ich bronimy.

Podobno.

http://podcastsportowy.wordpress.com/

Dobrze Pan to powiedział. Mam to samo wrażenie. Oni po prostu nie są w stanie zaakceptować casus belli jako środka rozwiązania sporu politycznego, który nie daje się rozwiązać inaczej. Dla mnie największym jednak problemem jest to, że to generuje powszechną presję medialną, przez którą jedyna wojna końca XX wieku, którą zdołano jakoś rozstrzygnąć, to była w Czeczenii, bo Ruscy obrońcami praw się nie przejmowali i ich po prostu do Czeczenii nie wpuszczali. A reszta konfliktów “wisi” niedokończona chociaż przecież ktoś mógłby zwyciężyć. Tylko ofiar byłoby za dużo, jak na żołądki naszych panów dobrodziejów.

Można go lubić lub nie – ale oto znalazł się jak pod ręką:

http://prawdalezynawierzchu.salon24.pl/382033.html

Jotka w jotkę – moje słowa!
(ale oczywiście – to do RafałaB – Eli Barbur nie zna się na Bliskim Wschodzie. Jedynie profesorowie Danecki i Balcerowicz mogą być uznani za prawdziwych znawców tematu ;-)

(Co nie zmienia tego, że EB jest “biased”)

Chyba znalazłem dobre określenie na taką politykę: rozcieńczanie ofiar. W liczbach bezwzgędnych ilość trupów może być ta sama, ale chodzi o to, żeby w roku obliczeniowym nie było ich za wiele. Więc konflikt, który mógłby zamknąć się w roku lub dwóch twa przez lat naście, co owocuje demoralizacją całych pokoleń i staje się zagwózdką nie do rozwiązania.

Ale dobrodzieje się cieszą, bo mogą przez te wszystkie długie lata nieść pomoc zasługując na nagrodę w niebiesiech…

Kij im w d…

Co do konwencji Genewskich, to sytuacja nie jest wcale taka jasna. “Dawno temu” to zapisano co następuje:

Konwencja genewska z 22 sierpnia 1864 roku:

• personel sanitarny jest neutralny w konflikcie, nie może być atakowany i nie bierze udziału w walkach

• cywile, którzy pomagają rannym i chorym żołnierzom powinni być szanowani, nie można ich atakować

• ranni w wyniku konfliktu powinni być traktowani jednakowo bez względu na ich narodowość

• powołano znak czerwonego krzyża, którym podczas konfliktu oznaczane są formacje medyczne i ich personel.

Konwencja genewska z 6 lipca 1906 roku:

• zwiększa zakres ochrony rannych i chorych żołnierzy

• wprowadzała zasady ewidencji osób poszkodowanych w konfliktach

• ustalała system wymiany informacji na temat osób poszkodowanych w konfliktach

Dopiero IV konwencja z 1949 roku wprowadziła do prawa międzynarodowego te wszystkie durne i niemożliwe do spełnienia bzdety o “ludności cywilnej”. Było to niewątpliwie skutkiem WWII, lecz mimo to – bzdet pozostaje bzdetem i trudno oczekiwać, żeby prawo, które de facto uniemożliwia prowadzenie wojen obowiązywało w czasie wojny.

Za łatwo sobie Pan chciałby poradzić z EB. Uznaję to za walkower :-)))

na moje.
Panie Xie, to oznacza, że Żydzi powinni się wstydzić, że mają zorganizowaną Obronę Cywilną, schrony i procedury.
Palestyńczycy powinni być dumni z tego, że na górnym piętrze szkoły siedzą dzieci i matki a w piwnicy jest warsztat produkujący kassimy albo banda naćpanych łobuzów.
I dodam.
Ja nie odmawiam Palestyńczykom prawa do obrony.
Ja im odmawiam/zarzucam złą kalkulację.

Tak samo jak Borowi, co roku, w rocznicę Powstania.
Pod sąd łobuzów.

Panie Zbyszku szacunek dla ofiar się należy.
Swoją drogą gdyby zamienić pozycje, to powstaje pytanie, czy Hamas by rozcieńczał, czy by wstrząsnął i nawet nie mieszał ...

Niech pan raczy zauważyć, że w odróżnieniu od pana Barbura, który tnie wszystko co się rusza na swoim blogu, a za lewicowca nijak uchodzić nie może, no więc w odróżnieniu, ja pana nie wycinam.

tylko proszę – żeby pan się tak daleko, przynajmniej u mnie, nie zapędzał. I tyle. Bo ja tego tolerować nie będę. Dobrze pan wie o co chodzi.

Inne rzeczy proszę sobie pisać do woli. I sprawdzić jak się ma los USS Liberty do wojen proxy.

A co do pana Barbura – Barbur z premedytacją używa języka z ziejącej nienawiścią propagandówki. Za większością prymitywnych hasełek jakich używa – takich jak np: “Hamastan” kryją się zwykłe kłamstwa i przeinaczenia. Bo w odpowiedzi można mu napisać, że w tym “Hamastanie” – tuż przed ostatnią inwazją, według badań niewielką (ale jednak) przewagę w sondażach miał Fatah. I że za powstanie tegoż Hamastanu odpowiedzialny jest wywiad izraelski i amerykański. Był na ten temat duuży, świetny tekst jakieś dwa lata temu w Vanity Fair… dlaczego tam? To też ciekawa sprawa…
Więc można by mu to napisać, ale się nie da, bo nie ma gdzie. Pan u mnie może napisać wszystko (no prawie wszystko) ja u Barbura nic.

http://podcastsportowy.wordpress.com/

Nie wchodzę w indywidualne & osobiste doświadcznia.
Ofiar i bohaterów.

One zaciemniają obraz.
Zacierają kontury.

I nie jest to z mojej strony cynizm.
To mój wybór.

Powiem inaczej.

Ja nie czytałem pańskiego wpisu.
Dlatego, co wyżej napisałem.

Śmierć.
Krzywda.
Cierpienie.

Tyczące osoby.

Czy ktoś jest w stanie ocenić moje, własne cierpienie, krzywdę, ból?
Na jakiejś skali?
W jakiejkolwiek sprawie?
Nie.

I ja też.
Więc proszę mnie nie mieszać.
I nie mieszać wątków.

Skoro przywołano tu Wołyń, to i ja się wypowiem:

Sytuację w Gazie ciężko porównywać z Wołyniem, bo tam (na Wołyniu) nie było wojny tylko najgorsza forma eksterminacji czyli ludobójstwo. W Gazie jest coś w rodzaju wojny, współczesny konflikt zbrojny, armia izraelska dokonuje jak widać zbrodni wojennych, ale daleko temu do ludobójstwa.

Ja rozumiem, że w czasie wojny nie da się uniknąć ofiar wśród cywili, ale to, co opisał xipetotec, to zbrodnia wojenna, której sprawcy powinni być ukarani.

Nie odpowiada mi podejście Szczęsnego (i p. Igły chyba też), który dał tu niezłą pochwałę barbarzyństwa. Rozumiem, że Pańskim idolem, Panie Ziggi, jest Stalin – skutecznie poradził sobie z licznymi wrogami nie przejmując się “bzdetami” o ludności cywilnej, zbudował imperium i dożył swoich dni jako jego władca. To rzeczywiście był gość godny podziwu.

Rozumiem Pana, lecz pozwolę sobie zauważyć, że jeśli zastosujemy współczesne – moim zdniem zupełnie odjechane – kryteria na właściwie dowolnego z wielkich dowódców, których świat pamięta z historii, to okaże się, że wszyscy oni byli zbrodniarzami wojennymi ocierającymi się często o ludobójstwo.

Stalina nie uważam za wybitnego dowódcę, gdyż osiągane przez niego cele okupione były wielkiemi stratami spowodowanymi szkolnymi błędami taktycznymi nigdy nie korygowanymi ze względu na azjatycki upór Wielkiego Stratega. Natomiast Stalin niewątpliwie był wybitnym politykiem – na arenie dyplomatycznej osiągnął właściwie wszystko, co było możliwe do wygrnania w jego czasach.

Nie podoba mi się natomiast wizja państwa realizowana przez Stalina, co nie ma jednak żadnego związku z problematyką wojskową.

Panie Dymitrze – zgodzę się z tym, że aby być skutecznym dowódcą wojskowym trzeba być zdolnym do barbarzyństwa i to niejednokrotnie znacznego.

Będę też stał nadal twardo na stanowisku, że współczesne wyobrażenia na temat tego, jaka powinna być wojna wykluczają właściwie zupełnie możliwość zwycięstwa którejś ze stron. Kurczowe trzymanie się wszystkich konwencji i regulacji oraz konsekwentne przestrzeganie nakazów humanitarnych prowadzi w sposób nieunikniony do paraliżu armii oraz niemożliwości realizacji celów strategicznych. W efekcie – konflikt zostaje nierozwiązany pozostawiając za sobą napięcia nieuchronnie prowadzące do wybuchu kolejnych walk.

Pozdrawiam,
ZS

że wszystkiemu winne są kobiety.

To one rodzą żołnierzy itd.

Ech, ta moja intelgencja…

_{Akcja “Potrzebuję nowego płuca”: do 20- ego grudnia zebrano 396 000 zł}

Podobno Czapski (więzień łagrów) udowadniał, że niewolniczy system gułagów był w rzeczywistości ekonomicznie niewydolny – koszty aparatu opresji przekraczały zyski z pracy więźniów.
Wierzę, że tak samo jest z prowadzeniem wojen. Skoncentrowanie się na pastwieniu nad cywilami powoduje skutki odwrotne od zamierzonych. Proszę spojrzeć na Afganistan i Irak – szeroko zakrojone pacyfikacje nic nie dały, względny spokój nastąpił, kiedy nieformalnie dogadano się z bojownikami.
Nie inaczej było podczas II wojny. Niemcy największy spokój mieli na terenach, gdzie dawali pożyć ludności. Tam gdzie postępowali brutalnie, ludzie szli do lasu i zaczynało się powstanie.
Przykład Czeczenii jest bez sensu, bo owszem, można zrównać 100-krotnie słabszego przeciwnika z ziemią, ale i tak kiedyś wybuchnie tam nowa wojna, zresztą uważam, że Rosja dla zdławienia obszaru wielkości dużego powiatu poniosła tak wielkie koszty, że żadne skarby Czeczenii jej tego nie wyrównają.

Można spojrzeć też na absurd powyższego przykładu – oto kilkunastu żołnierzy izraelskich zamiast walczyć z Hamasem, przez jakąś dobę traciło czas i amunicję na “walkę” z trzema farmerami. Musiał to być dla Hamasu wielki cios.

Bo pacyfistą nie jestem

niech napisze, że w d… ma wszelkie konwencje, że na wojnie wszystko wolno.

Ale dalej nie pytam, coby nam Pan tu nie zasłabł.

Nie zgadzam się z Panem w ocenie kosztów wojny. To znaczy – celem wojny nie jest zabijanie. Celem wojny jest osiągnięcie określonych korzyści politycznych a zabijanie czy demolka infrastrktury przeciwnika jest wyłącznie środkiem osiągnięcia tego celu.

I jeśli np. nie daje się danego celu zrealizować z powodu obecności jakiejś ludności na danym terytorium, to po ocenie bilansu zysków i strat takiego przedsięwzięcia – można zrealizaować na tym terenie przesiedlenia, czystki etniczne itd.

W ocenie można zawsze się pomylić. Można np. spolegliwą i chętną do współpracy ludność doprowadzić do takiej desperacji, że – jak Pan powiedział – zorganizuje się w ruch oporu i zacznie skutecznie walczyć metodami partyzanckimi.

Ale może być też tak, że koszty “pokojowego” przekonania wrogo nastawionej ludności cywilnej, która stanowi zaplecze logistyczne sił partyzanckich są zbyt wysokie i wówczas prawidłowym z punktu widzenia wojskowości rozwiązaniem jest pacyfikacja lub nawet eksterminacja tej ludności wszelkimi metodami.

Nie ma tutaj żadnych reguł ogólnych, co otwiera pole dla geniuszu polityków i dowódców.

I na koniec – stoję na stanowisku, że w przypadku wojny w Palestynie wrogiem Izraela nie jest jakiś Hamas, lecz cała ludność arabska zamieszkująca Palestynę. Napięcia pomiędzy zwaśnionymi stronami są już tak nabrzmiałe, że w skali społecznej nie może już tam w ogóle być mowy o wspólnym zamieszkiwaniu lub pokojowej koegzystencji Palestyńczyków i Żydów na tak niewielkim terytorium. W związku z tym najlepszym rozwiązaniem byłaby jatka, która w sposób jednoznaczny wyłoniłaby zwyciężcę, który zgarnąłby całość. Niestety – obecna sytuacja międzynarodowa jest taka, że podobne działania wzbudziłyby jakąś powszechną histerię wszelkiej maści “humanistów” od siedmiu boleści, że skończyłoby się to pewnie interwencją “sił rozjemczych”, więc ryzyko polityczne jest za duże. A szkoda. Wyrżnęli by się raz a dobrze i wreszcie byłby spokój na Bliskim Wschodzie :-)))

Dobrze mieć jest jasność.
Dlaczego Pan jeszcze nie jest politykiem?

Et tu Brute contra me?

:-(

Nie.
Choć bywałem i w każdej chwili gotowym.