Rozgorzała na tekstowisku wielce zaangażowana dyskusja O POLSKOŚCI .
Tak właśnie odbieram teksty i załączone do nich komentarze.
Burzliwą przepychankę,jak na dotychczasowe standardy Tekstowiska,rozpoczął tekst Podróżnego.Skontrował Szeryf,a dziś kończy się ostrym napieprzaniem pod tekstem Bogu ducha winnej Agnieszki.Co jest znamienne,bo gdy chcemy dobrze,fajnie wychodzi z tego niezła napierdalanka.

Przeczytałem wszystko co jest na TXT w zakresie historii,historii politycznej,stosunkach polsko-niemieckich,polsko-rosyjskich,o problemie Serbołużyczan,Łemków,mniejszościach w Polsce i u sąsiadów etc.

Przemyślałem to i owo co napisaliście.
Przyznaję każdemu z osobna rację,bom facet w latach,wyrozumiały i z niejednego pieca polskiego i zagranicznego chleb jadł.
To,że się z każdym zgadzam nie znaczy wcale,że mnie nie podkurwiliście!!!
Spróbuję to wytłumaczyć.
Nie uda mi się przedstawić w jednoznacznie logiczny,spójny sposób,bo piszę to emocjonalnie pobudzony i trochę popędzany czasem,obowiązkami.

Odpowiedzmy sobie: ilu Polakom ta dyskusja daje teraz i w przyszłosci gram tłuszczu?co zmieni w ich codziennym życiu?jaki mieć będzie wpływ na wychowanie potomstwa?jak zmieni podręczniki?jak wpłynie na działania polityków? itd.itp.Pytań można by tu mnożyć,co niemiara,ale jaki to ma sens?

Aby nie przyznać Wam do końca racji i uznać z pewnik wypisane przez Was prawdy powiem tak:
w życiu więcej niż przeciętnego Polaka liczy się przede wszystkim kromka chleba i omasta!spokój w domu i pracy!a nie wielka polityka,tym bardziej polityka historyczna i wielce uczone traktaty i dyskusje w tej materii.

Postawmy sobie pytanie jaki odsetek Polaków roztrząsa w swej pracy,życiu prywatnym te zagadnienia?
Prawda,że niewielu i jeśli to robi,czyni to z obowiązku lub okazjonalnie.
Efekty tego są prawie żadne.
Nasze obecne spostrzeżenia,uwagi,czy prawdy wynikają z tego,co wynieśliśmy z domu rodzinnego,edukacji,przeżytych lat,mglistych wspomnień,własnych fobii,czy frustracji.
Rzeczywistość odbiega od nakreślonych uogólnień.Jest szara i wymuszona panującymi na szeroko pojętym rynku pogonią za chlebem,bojem o przetrwanie.

Ten mój wielce zaangażowany spicz nie jest dyskredytowaniem wywołanej dyskusji.Traktuję go jako swoiste uzupełnienie,wymuszeniem spojrzenia na to,co żyje wokół nas.
Chcę zagrzmieć,że niewiele znacząca jest w życiu doczesnym dyskusja akademicka,dyskusja sobie a muzom.

Wspominanie o dziejach minionych w żaden sposób nie uprzyjemniają nam teraźniejszości.
Nie zapominajmy także i o tym,że wielkie wydarzenia z naszej historii są beznamiętnie,drańsko wykorzystywane przez politykierów,różnej maści karierowiczów,a hołd ofiarom staje się często medialnym,propagandowym widowiskiem.

Na koniec prośba;nie znęcajcie się zbyt mocno nade mną,bom na ból nieodporny.