zastanawiałem się od paru dni, co tu napisać na tę okoliczność.

Dziś przeczytałem Pana wspomnienie, które pięknie pokazuje, że przemoc nigdy nie zwycięża. W końcu musi ustąpić przed czymś tak pozornie bezbronnym, jak miłość. I to nie jest film fabularny.

Co ciekawe, właśnie to sobie wstawiłem niedawno (po chińsku co prawda) do podtytułu bloga.

I gdy dziś tak czytałem Pana tekst, to mi się rozjaśniło o czym trzeba napisać.

Dziękuję i pozdrawiam serdecznie.