nie dla Ciebie przecież ten komiks. to dla tych, ktorzy po książke nie sięgną. a po komiks tak i może to zachęci choćby część z nich do tego, by jednak znaleźć książke. Ci, którzy z domu wyniosa zamiłowanie do książek, komiksu nie potrzebuja.
każda forma propagowania pamięci jest dobra. to nie zastępowanie, tylko uzupełnienie.
ja tak to widzę...

Mam mnóstwo wątpliwości robiąc to porównanie i moja niechęć do komiksu nie jest wstrętem do gatunku.

Cały czas mam jednak wrażenie, że zaprzęganie komiksu do celów, jakie zapewne przyświecały autorom tej publikacji jest rodzajem odfajkowania sprawy. Szybko, sprawnie, nowocześnie.

Lao Che nie wywołuje we mnie takich skojarzeń, wręcz przeciwnie. Ani ekspozycja w Muzeum. Też nowocześnie, ale o ile mocniejsze emocjonalnie…

Mogę się mylić, zdaję sobie z tego sprawę.

Ja sobie też nie wyobrażam bezemocjonalnego tekstu o Powstaniu, chociaż zgadzam się z Panem, że one są i są potrzebne.

Dla mnie to jakoś zbyt bliskie.

Zbyt osobiste.

Kiedy czytam to mnie przytyka w środku.

Pisząc to pomyślałam, że skoro komiks jest takim środkiem wyrazu, który przemawia, być może do emocji właśnie, to niech produkują seriami i w nieograniczonych ilościach.

Pozdrawiam witając się również...

a moze nienalezy oceniac tego osobno, tylko właśnie jako szereg działan zmierzających do pogłębiania wiedzy o Powstaniu? dla niektórych LAO CHE było bluzniercze, niektorzy narzekali na “nowoczesnosc” Muzeum Powstania.

dla mnie to jest kolejna cegiełka. wypełnianie pustego dotychczas miejsca. oby takich działan było jak najwięcej.

sztuką jak literatura, malarstwo czy muzyka. niestety u nas nadal pokutuje wyobrażenie rodem z pyryly, że to jest imperialistyczny bzdet dla półgłówków.

komiksu nie robi się po to żeby opowiedzieć “szybciej” ... to samo można powiedzieć o filmie. zrobić film żeby “odfajkować”, ludzie obejrzą i będzie ok. temat przerobiony.

to, że ktoś wybrał formę komiksu aby opowiedzieć o Powstaniu jest drugorzędną sprawą. ważne żeby zrobił to dobrze, a to wcale nie jest proste.

ważne jest też, że ludzie dla których taka forma ekspresji jest naturalna chcą w ten sposób przekazywać istotne treśc, a nie pierdoły o superbohaterach z kosmosu.

I’d rather be a free man in my grave
Than living as a puppet or a slave

wierz mi lub nie, ale na świecie powstało wiele dobrych komiksów o poważnych sprawach. i wcale nie są to infantylne rysunki.

utożsamianie przez Ciebie komiksu li tylko ze sztuką dla dzieci dowodzi, wybacz, że nie wyrosłeś jeszcze z tego Kaczora Donalda (przynajmniej jeżeli chodzi o komiks) ... ;-)

owszem nic nie zastąpi prawdziwej relacji, dokumentu z tamtych czasów, ale chyba nikt nie będzie się upierał że komiks ma być takim właśnie świadectwem na miarę dokumentu. to jest jedna z wielu form ekspresji. i dobrze że twórcy komiksów chcą takie tematy poruszać.

I’d rather be a free man in my grave
Than living as a puppet or a slave

ale ja nie umiem rysować :(

widziałem kiedyś komiks, który formą wizualną nawiązywał do prawosławnych ikon, a jego treścią był jeden z wykładów C. G. Junga o marzeniach sennych. piękna rzecz. niestety powstała w jednym egzemplarzu :)

I’d rather be a free man in my grave
Than living as a puppet or a slave

pomyślę o czymś :)

a tak BTW to kiedyś w Czechach widziałem rewelacyjny komiks o Alfonsie Musze w stylu art nouveau. miałem też kiedyś świetny polski komiks o Musashim … jest tego trochę

I’d rather be a free man in my grave
Than living as a puppet or a slave

“Westerplatte. Załoga Śmierci”; Krzysztof Wyrzykowski – rysunki; Mariusz Wójtowicz-Podhorski – scenariusz

moim zdaniem nic szczególnego :)

I’d rather be a free man in my grave
Than living as a puppet or a slave

Sucharski to też w sumie kontrowersyjna postać. Jasne, że z mitu należy obedrzeć, bo niezasłużony.
Ale tak sie kiedyś zastanawialiśmy będąc w armii. Dowódca, który ocenia szanse oddziału na przezycie jako mizerne a znaczenie taktyczne placówki jako żadne, ma w sumie obowiązek poddać załogę. Pamiętasz – general Sowiński na Woli dostał propozycje poddania oddziału i tą propozycję przyjął. To, że Ruscy zmasakrowali poddającą się złogę reduty to inna sprawa. Sucharski zrobił to samo – ocenił jako zawodowy żołnierz, ze obrona nie ma sensu i tylko skończy sie masakrą (której akurat nie było). Trzeba wiedzieć, kiedy walczyć do ostatniego żołnierza, a kiedy nie. Choć tu ocena może być bardzo różna.

Pozdrawiam.

jak np “cud” nad Wisłą

I’d rather be a free man in my grave
Than living as a puppet or a slave