Uwielbiam tę piosenkę!!! W ogóle Młynarskiego wszystko, ostatnio szczególnie “Nie ma jak u mamy”, ale ta piosenka jest nad wszystkie.
Najbardziej lubię wykonanie Młynarskiego, bo najbardziej oruginalne jak dla mnie. To, które usłyszałam tak dawno, ze już nie pamiętam.
Edyta Geppert cudna, w tej piosence również, aranżacje ma fantastyczne i te skrzypeczki w tle, ach. Tylko za dużo recytacji w tym jej wykonaniu.
Raz Dwa Trzy – muzycznie są świetni. Ale te zmiany, które wprowadzają, w melodii, nie pasują mi. O.
Ale Magda Umer – to juz nie to. W ogóle za jej śpiewaniem nie przepadam. choć piosenki śpiewa piękne. Ale tutaj to nie to, no i zakończenie nie pasuje mi wcale.
A czyje to wykonanie – drugie z obrazami? Moim zdaniem najlepsze :)
To tyle mojego smęcenia. Dzięki za ten wpis.

trafiłem w kogoś gusta:)

A Magda Umer?
Ja lubię, szczególnie “Miasteczko Bełz” czy “Jeszcze w zielone gramy”.
Raz, dwa, Trzy, fakt, niekiedy zmieniają za bardzo i smęcą strasznie momentami, np. “Wielka woda” w ich wykonaniu straciła ten urok, co ma jak ją Maryla Rodowicz śpiewa.
Ogólnie trochę w te ich wersje różnych staroci wczuć się trza.

Ale to jest dla mnie ich numer jeden, z tekstem MŁynarskiego a wcześniej Brela:

P.S. A samego Młynarskiego śpiewającego jakoś polubić nie umiem.
Drażni mnie jego maniera śpiewania.
No ale doceniam jako autora tekstów i piosenek.

że znowu lubimy to samo:)

A co do miasteczek, pięknie dawno temu napisał Słonimski o nich:

Nie masz już, nie masz w Polsce żydowskich miasteczek,
W Hrubieszowie, Karczewie, Brodach, Falenicy
Próżno byś szukał w oknach zapalonych świeczek,
I śpiewu nasłuchiwał z drewnianej bóżnicy.

Znikły resztki ostatnie, żydowskie łachmany,
Krew piaskiem przysypano, ślady uprzątnięto
I wapnem sinym czysto wybielono ściany
Jak po zarazie jakiejś lub na wielkie święto.

Błyszczy tu księżyc jeden, chłodny, blady, obcy,
Już za miastem na szosie, gdy noc się rozpala,
Krewni moi żydowscy, poetyczni chłopcy,
Nie odnajdą dwu złotych księżyców Chagala.

Te księżyce nad inną już chodzą planetą,
Odfrunęły spłoszone milczeniem ponurym.
Już nie ma tych miasteczek, gdzie szewc był poetą,
Zegarmistrz filozofem, fryzjer trubadurem.

Nie ma już tych miasteczek, gdzie biblijne pieśni
Wiatr łączył z polską piosnką i słowiańskim żalem,
Gdzie starzy Żydzi w sadach pod cieniem czereśni
Opłakiwali święte mury Jeruzalem.

Nie ma już tych miasteczek, przeminęły cieniem,
I cień ten kłaść się będzie między nasze słowa,
Nim się zbliżą bratersko i złączą od nowa
Dwa narody karmione stuleci cierpieniem.

1947

I Osiecka też jak wiadomo w “Miasteczku Bełz”.

Bez przesady, ile razy można się dziwić.

Chociaż... :)

Słonimski ładny.

W takim miasteczku to ja na kolegę, który nie chciał sie podzielić krówkami ( cukierkami ) wołałem – żydu.
I nadal tak na podwórkach wołają.
Nawet jak już nie wiedzą dlaczego?

I tak se myślę, że piosenki już co innego znaczą i co niczego słowa/znaczenia już nie znane.
Tym tu i teraz.

Ja marudzę ze starości, pani z młodości.

Tylko kto wytłumaczy Borsukowi, że żydu już nic nie znaczy?

podważyć.
Generalnie słowa potoczne już nic nie znaczą.
Tak jak i dawne formy – kpina, szydera, wieloznaczność, odniesienie i inne onomatopeje.

Mówiąc wprost szanowna Gretchen.
My, ludzie:
Na starych książkach, filmach, opowiadaniach, przekazach, legendach chowani już nic nie znaczymy.
My, nasze knigi, piosenki, melodie.
Nasze slowa.

Oki?
ze jak, po co, ne gadaj.

ty me esmsesm mow.

Też.
Ale rosnący rów mariański popmiędzy postrzeganiem starych i mlodych to ciekawy temat jest.
Na oddzielny wpis i dyskusję.

Co?
Bo ja wpisów, dowodów, argumentów dość mam na swoim koncie.
A za młodzianków tłumaczyć sie nie zamierzam.

Kłopot tylko taki, przyznaję, że niewielki, mianowicie 1,2,3 są starsi ode mnie.
Już nie wspominając, że Młynarski ma 100 lat albo więcej?

przykład młodych artystów (Adam Nowak, ur 1963) nie za bardzo już ujdą:)
Podobnie Nosowska która nagrała ostatnio płytę z piosenkami Osieckiej.

Ale młodzi też sięgają, też podejmują tę grę i wchodzą w interakcję z kulturą sprzed lat.
Więc bariera jest i jej nie ma.

A młodych odbiorców muzyki sprzed lat, ale i literatury, filmu itd jest mnóstwo też.

A w ogóle podoba mnie się ta dyskusja, no i na wpis Midy czekam, bo twory zgryźliwego Igły to ja znam:) i rzypuszczam, co będzie w tekście.
Znaczy narzekanie, jak to źle.

Nie nazwałam ich młdoymi, tylko młodszymi – od Młynarskiego. No i w ogóle wyprostowałam jak mogłam w kolejnym komentarzu.
Czy tekst będzie, nie mogę obiecać, bom jest teraz zakręcona jak świński ogon. Na jutro musze wypracowanie dokończyć, a właściwie napisac i nauczyć się 30 miast oraz ich zakładów przemysłowych. Czyli – jedyneczka murowana. Pod koniec roku niebywale potrzebna, nieprawdaż?...
No. Czyli tekścik jeśli będzie, to w maju. Może. A może w czerwcu dopiero. Bo ponoć będę miała już wakacje.

Matura z geografii odpada. Więc geografia w klasie maturalnej to paranoja. Z mojego punktu widzenia. No i nie nauczyłam się.

Wypracowanie z Innego Świata Herlinga-Grudzińskiego. Już stworzyłam, nawet mi się podoba. Ale nawiązałam do Biblii, więc mi pani utnie punkty. Ona lubi to robić, co jej będę przyjemności odmawiać :P

A wakacje to ja zamierzam wykorzystać wzdłuż i w poprzek.
Stresuje mnie tylko perspektywa składania papierów. To jedna z nielicznych rzeczy, których nienawidzę. Sama myśl o lataniu po sekretariatach mnie paraliżuje. Cóż, nie mam wyjścia :)

Już się nasłuchałam różniastych historii o paniach z dziekanatu… :)
No myśmy mieli nie mieć niepotrzebnych przedmiotów. Ale taka geografia i taka przedsiębiorczość zostały nie wiedzieć po co. Ale to juz ponoć tylko 16 dni chodzenia do szkoły! :D

Jeszcze by się oderwać od myślenia o maturze, w końcu to chyba jeszczo cały miesiąc ponad masz do niej, taki mały prezencik, pewnie znasz, ale tu w innym wykonaniu:

chyba jej nie lubisz, jak ustaliliśmy pod tym wpisem.

Hm, pani możesz przekazać, że jak nauczyciel wymaga stuprocentowego opanowywania na pamięć definicji, to znaczy, że słabym nauczycielem jest, no.

Pamieciowe nauczanie w sumie mało się sprawdza, znaczy niekiedy się nie da inaczej np. w językach, ale też nie chodzi o to by słówka wkuwać ze słownika:)

No chyba że ktoś lubi, ja czasem lubiłem tak:)

A co do matury z jezyka obcego, powiem tak, nie jest w sumie zbyt trudna.
Ustna?

Trza po prostu gadać.
Nie zastanawiać się za dużo, nie zacinać, nie jąkać, nie mruczeć pod nosem, tylko gadać z sensem.
Robić wrażenie pewnego siebie.
Nie używać zbyt trudnych konstrukcji, by się nie zamotać.
Jak już nie wiemy, co mówić, można powtórzyć, acz w inny sposób i innymi słowami.

pzdr

a co do matury z niemieckiego jak i każdego języka.
I pisemnej i ustnej.
Komunikatywność.
To jest i na pisemnej i na ustnej najważniejsze.
Nie umiesz w jeden sposób, przekaż w inny, ale ważne by tę informację przekazać.

No i w sumie matura choć nietrudna, to trza mieć też szczęscie, bo czasem są tak beznadziejne tematy do gadania na ustnym w tych zestawach, że po polsku nie za bardzo jest co powiedzieć.

Ja pamiętam jak na 4 roku studiów na egz. z praktycznej nauki niemieckiego dostałem temat o zapinaniu pasów samochodowych:)
No nie za dużo powiedziałem.

Teraz dzięki dyskusjom różnym internetowym, w których wościowcy i uprowcy się kłocą o to, coś bym wymyślił.
Ale wted, no byłem pytaniem zupełnie zniesmaczony:)

ja wprawdzie z tekściarzy to przede wszystkim Osiecką uwielbiam, ale Młynarskiego doceniam oczywiście.

Pozdrówka.

złośliwy żeś:)

pzdr

i kto to mówi, wielbiciel trójki i adorator młodej lekarki na rubieży:).

Jaka złośliwość? Toż to czysta zazdrość!

Podejrzewam, że możliwości wynikające z nowego sposobu komentowania próbuje wykorzystać “ktoś od Futrzaka” lub ktoś od Pino

Justyna pojawia się wszędzie; i u RRK, i u Pana Referenta i u Ciebie i u Igły. Zawsze z podobnym acz doskonałym komentem:

“Panie Igła, jako studentka farmacji muszę stwierdzić, że wedle najnowszych badań naukowych w Sulejówku są dwie apteki, a wedle wyliczeń NFZ powinny być trzy, co Pan na to?” albo
“nie ma takiej siły, co by mnie do słabej poezji zachwyciła…a jako studentka farmacji, czytuję wielu klasyków” albo
“Tak proszę Pani, to po polskiemu. Wie Pani, ja łacinę znam, ale tylko receptury się uczę...a z polskim jestem za pan brat…” albo u Ciebie:
“Pana Chagala znam i chętnie słucham, nawet jak się uczymy do sesji, to sobie Młynarskiego słuchamy.” :)

Nie fajne?
Musiałem pogratulować, by nie było na mnie, że się podszywam, bo jak wiem, moja osoba cieszy się tu opinią czołowego złośliwca:)

pozdrawki

A może Justyna to ta piguła, co budziła Nicponia? Piguła, która wieczorowo kończy farmację? Wiele rzeczy by się zgadzało. Przyszła tu razem z Nicponiem. Całusy!

przez to, że Pana Grzesia tak bardzo podziwiam literacko, że wśród studentów farmacji takiego z świecą szukać!
A nie doszukujcie się, że jak od kogoś, ja jestem od nikogo, a przyszłam tu za JJ, ale on już żonaty…auć!