Dziękuję za zwrócenie uwagi, już poprawiłem.

Ale może jednak i z tych minerałów i nam się coś dostanie?

Nawet nie wiedziałem, że można je kupić na bazarach

nie ma kto, nie ma kim zastąpić rządzących. Beznadziejna sprawa.

sprawa polska ;-)

to trochę bez sensu – ochraniamy obozy dla uchodźców, a za zasiekami naparzają się siły rządowe i rebelianci. A my w tym czasie barykadujemy się za zasiekami? Albo robimy porządek albo tworzymy fikcję

a jak będzie w rzeczywistości to się przekonamy pewnie wtedy, gdy misja dojdzie do skutku, jeśli dojdzie, bo najpierw brakowało sprzętu, teraz wojska nie mogą dotrzeć, bo trwają walki. A tak naprawdę to parodia walk, choć mordują sie na potęgę.

No a poza tym, gdy porządek będzie juz zaprowadzony – jeśli będzie, to rzezie w Darfurze i tak będą kontynuowane. Interwencja jest potrzebna tak naprawdę w Sudanie, konkretnie w Darfurze, stamtąd napływa najwięcej uchodźców i będzie napływać jeszcze więcej.

ja wrzucę sobie jakiś umiarkowany czad na noc i idę spać ;-)

dobrej nocy

O samej sytuacji w Czadzie wiadomo sporo, choć prasa polska o nim się nie rozpisuje, nie wiem zupełnie dlaczego, bo przecież mamy tam mieć naszą misję.

Co zaś do samych interesów Francji i Polski, to wciąż tylko supozycje.

Oj, to nie jest dobry pomysł, by sprawą zajmowały się państwa sąsiednie. I tak istnieje duże prawdopodobieństwo, że rebelianci korzystają ze wsparcia Sudanu, który na owym konflikcie także chce coś i dla siebie ugrać.

Co zaś do Europejczyków to są jednak mało konsekwentni, bo Francja obiecuje, że np. polski czy austriackie wojska w konflikt wewnętrzny angażować się nie będą, ale sama tego nie wyklucza. A tak naprawdę przecież w tych starciach ginie najwięcej cywilnych osób, przy czym wcale nie uchodźców. Oczywiście to stwierdzenie dotyczące śmigłowców i legionistów jest nieco przesadzone, ale rzeczywiście przy prawdziwym zaangażowaniu Europejczyków konflikt można byłoby spacyfikować i z tego byłaby największa korzyść.

No i druga sprawa – gdyby rzeczywiście chodziło o pomoc uchodźcom, to należałoby podjąć misję pokojową w Sudanie.

Co zaś do Iraku to pamiętam, że Polaków mamiono kontraktami, wielce możliwe, że sami coś przegapiliśmy, tego nie wiemy, ale efekt jest taki, że póki co na tej misji niczego nie zyskaliśmy. Warto też pamiętać o tym, że Irak to nie tylko walki, nie tylko zamachy bombowe, ale też nabierająca z każdym dniem rozmachu gospodarka. Przed wojna w Iraku obecność polskich firm była widoczna, byliśmy swego czasu jednym z ważniejszych partnerów gospodarczych Iraku. A wracając do Czadu – sami musimy zadbać o nasze interesy, Francja nie podsunie nam na tacy intratnych kontraktów, nawet jeśli teraz obiecuje nam – tego jednak nie wiemy – złote góry.

Ale mimo wszystko pytania stawiać warto, bo jednak wszystko wskazuje na to, że owa misja ma drugie dno. O kontraktach w przypadkach, gdy oficjalnie misję ogłasza się humanitarną głośno mówić nie wypada i takiej praktyki z reguły się nie stosuje.

W tej całej niedoszłej jeszcze do skutki misji najbardziej niepokoi mnie jednak to, że najpierw powodem jej odłożenia w czasie były niedostatki w wyposażeniu wojsk unijnych, teraz z z kolei wojska nie mogą być wysłane, ze względu na toczące się walki. A przecież jeśli mamy zapewnić możliwość uzyskiwania przez uchodźców pomocy humanitarnej, to może dojść do takich sytuacji, że walczyć z rebeliantami jednak trzeba będzie. Nie wyobrażam sobie, aby nasi żołnierze mieli tylko strzec obozów dla uchodźców, a jeśli nawet ich rola miałaby się sprowadzać tylko do tego, to i tak starać z rebeliantami wykluczyć nie można. Tymczasem misja jest zawieszana ze względu na trwające walki. Wynikałoby więc z tego, że obawiamy się ataku ze strony rebeliantów. Brak w tym spójności.