Musze przyznać, że niewiele zrozumiałem z tego, co Pan napisał. Pisze Pan:

Ja się nie kryję. Ja wykreowałem podmiot, który pisze bloga. Jest on kreacją w tym sensie, że nie ma (obawiam się) rzeczywistej osoby o takich poglądach. Pisząc do rzeczywistej osoby, pisze Pan na Berdyczów, bo nic Pan o tej osobie (osobach) nie wie.

Cieszę się. Proszę mnożyć. Ja to potem dodam, odejmę i podzielę.

Jak widzę zapisał się Pan do coraz to szerszej drużyny, która wie jaki jestem i po co piszę. Mianowicie dla komplementów. A jak powiem, że nie, bo mogę je mieć inną drogą i – co więcej – z większą pewnością? To uwierzy mi Pan?

A jak powiem, że ilość nie przechodzi w jakość? Uwierzy pan?

Cieszę się, że nie jest Pan zazdrosny. Ja czasami bywam. Nieprzytomnie.

Proszę Pana, społeczeństwo to bardzo skomplikowany byt społeczny. Ma Pan rację, że ryza papieru to za mało. Ale nie jest ono ani grochem z kapustą, ani bigosem. Co więcej – ono w ogóle nie jest mieszaniną. Ale mniejsza z tym. Natomiast będę wdzięczny, jeżeli mi Pan wskaże, gdzie napisałem o tym grochu z kapustą. Bo nie napisałem, mam wrażenie.

Ja, Panie Zenku, jestem prosty awatar. Piszę o sobie. I o tym jak widzę świat. Nie pretenduję do opisywania go we wszystkich odcieniach. Po to są inne blogi, aby opisywać świat w jego złożoności i pokazywać wszystkie kolory.

Efekty osiągnąłem różne. W znacznej mierze niespodziewane, więcej nawet – paradoksalne. Ale powiem Panu privatissime, że gdybym chciał, aby się ludzie zbiegali, to bym pisał o czymś innym. To nie jest trudne, mam wrażenie.

Dziękuję za wysoką ocenę, choć nie wiem, czy powinienem się cieszyć skalą, którą Pan zastosował.

Dziękuję bardzo i także życzę Panu wszystkiego dobrego