męskie gotowanie od niemęskiego gotowania?

Pewnie tym, że my gotujemy bo chcemy, albo lubimy, a niemężczyźni – bo muszą.

Twoje podejście do kuchni świata jest mi bliskie. Wybieram sobie to co lubię i modyfikuję pod kątem własnych przyzwyczajeń i upodobań.

Pozdrowienia znad brytfanki

Męskie, niemęskie, jaka różnica? Moje trzy kobiety rodzinne, mają na tle skrzydełek lekkiego fioła, to im to druknę i w ciągu tygodnia pewnie mi zrobią! Jak posmakuję, co z tych Inddi wyszło na talerzu, to dam znać.

Zacznij kucharzyć sam.
Choćby skrzydełka.

Potem popróbuj.
Bab do tego nie mieszaj.

I to dobrze.

I dalej twierdzę, że kobiety robią to świetnie.

A Nigella?

Nooo, to poza konkurencją.

Ślinka cieknie po przeczytaniu…

Pozdrawiam

Pod względem mięsnym, Indie to przede wszystkim kurczak i jagnięcina. Sporo curry, acz wydaje mi się że powszechniejsza jest w użyciu masala. We wszystkich odmianach.
Mięso to kuchnia droższa i ekskluzywna. Przeciętna i spotykana na ulicy – to żarełko wegetariańskie. Najlepsze w tym wszystkim jest to, ze człowiek w Indiach nie bardzo wie, co za zieleninę je. Jako że większość i tak jest ostra poza dopuszczalne granice, jest to jednak w sumie obojętne.
Z uwagi na ogień w gębie, bezwględnie do każdego dania zamawia sie albo tłusty ryż, albo ociekające olejem ciapaty. To jedyny sposób by nie spłonąć żywcem.
Ech… cudowna kuchnia dla lubiących warzywa.
Pozdrowienia kulinarne.

Indie to ja tylko w telewizorze…
I wcale mnie tam nie ciągnie

Za Montaną tęsknię i za Donem.
I za Beskidem..

i Wyoming i Dakota i Kanada:)

Yes, Yes, yes:)

Ale wcześniej to Skandynawia, no.

A Indie?

Z chęcią, ale najpierw trza Europę poznać.

w końcu zobaczyc okolice o których się czytało i u Faulknera, i u Caldwella i Steinbecka i u Fannie Flagg, to zawsze:)

No i ojczyznę Apaczów:)
Geronimo i te klimaty.

I westernów trochę obejrzanych&przeczytanych.

Jedyne co mnie stosunkowo mało ciekawi w USA to wschodnie wybrzeże, acz śladami filmów Woody Allena w Nowym Yorku też człowiek by się przeszedł.