od nas 2.
:)

po tym na górze … można było sie tego spodziewać... bravo bravo bravo panie bez pozłotka

Przede wszystkim polityki zagranicznej – ja wiem o traktacie z Niemcami, wiem o dobrym sąsiedztwie itp – ale jaki to minister, który “wprowadzając” nas do UE zapomina o zapisach broniących naszych interesów ? Np w sprawach odzyskiwania przez Niemców nieruchomości, jeżeli wie jaki bałagan panuje ( i panował ) w ksiegach wieczystych ? Można używać argumentu – nie przewidział, ale jaki to minister ? Cieć może nie przewidzieć, że spadnie śnieg, ale ktoś kto ma taki urząd ?
Po drugie – wchodzimy do NATO, i z definicji jesteśmy “drugiej kategorii” – np. kto zapewnił Rosji , że w Polsce nie będzie wojsk NATO ?
Pozdr.

ok, ale to już jutro Szanowny Blogerze Igła ( straaasznie podoba mi się kultura posła Chlebowskiego, należy ją upowszechniać ;)) ; dziś męczą mnie inne zajęcia. Ale do tematu wrócę, z przyjemnością dla wymiany myśli.
Pozdr.

gdzie mu tam do Anny Fotygi, najbardziej aktywnej rokokowej latarni w MSZ (“eee…yyy….nie wiem, zapytam pana prezydenta”)

rzeczywiście miał w sobie coś ze starych czasów w tym dobrym tego słowa znaczeniu. Mamy w podświadomości tęsknotę za takimi ludźmi, co to — z tego powodu — na pewno są lepsi i mądrzejsi od nas, a przez to i my sami stajemy się lepsi. Myślę że to jest ten sam fenomen jak z Małyszem, Adamkiem czy Wajdą. Dziś korzysta z tego Tusk, Olechowski, Sikorski, nie korzysta, bo nie może, Kaczyński. Przywódcy (liderzy) państwa muszą też swoją postawą i zachowaniem — można powiedzieć — budzić respekt i szacunek. Inna sprawa, co tam w nich tak naprawdę jest.

Skubiszewski, wbrew legendzie o jego starej szkole dyplomacji, był kompletnym amatorem. Specjalizował się jako nauczyciel akademicki w prawie publicznym międzynarodowy, napisał nawet niezły podręcznik. Wiatr historii, jak wiele osób w tamtym czasie z Mazowieckim i Wałęsą na czele, rzucił go w miejsce z którego nie było odwrotu. Przyjął rolę Ministra Spraw Zagranicznych i na swoją miarę, ucząc się w boju, pracował niewątpliwie dla Polski, co samo w sobie jest już zasługą, bo wielu jego kolegów z tamtego okresu wciąż wykonywało inne zadania. Częściowo rację ma też Szuan, mówiąc, że nie wszystko się udało. Bo nie wszystko mu się udało; do katalogu błędów dodałbym brak zmian kadrowych w MSZ-cie; Skubiszewski osobiście nie zgodził się na “wyczyszczenie” ministerstwa ze starych aparatczyków (głównie — chcę wierzyć, ze nie do końca zdawał sobie z tego sprawę — ubeckich donosicieli), o co w pewnym momencie zabiegało otoczenie Mazowieckiego (chodziło o rozciągnięcie na MSZ ustawy o reformie urzędów administracji, którą projektowano w tym czasie). Nie wiem w jakim stopniu, oceniając dziś Skubiszewskiego, popełniamy błąd ahistoryzmu. Pewnie racje są pośrodku. Między innymi dlatego przyłączam się do Igły: cześć jego pamięci!; przede wszystkim umarł człowiek, który zachowywał się przyzwoicie w czasach, które temu nie sprzyjały.

——————————
r e f e r a t | Pátio 35

Masz pan słuszną rację.

Umiejętność to 1, chęć to 2, okoliczności to 3, skuteczność w każdym wymiarze – żadna.
Pozostaje zejście do roli Mireksa lub RRK.
No to resztę pan wiesz..

Był taki pomysł w otoczeniu Mazowieckiego (doradcy i kierownictwo URM), żeby przewietrzyć resorty, bo Mazowiecki sam się w pewnym momencie zorientował, że go to spowalnia. To było zanim rozpoczęła się walka na noże z Wałęsą, potem zeszło to zupełnie na dalszy plan albo wręcz znikło. Z tego co wiem, tylko dwóch ministrów wyraziło wtedy chęć, żeby ich ministerstwa objąć przepisami tej ustawy. W razie czego mogę to sprawdzić. Mocno protestował m.in. Skubiszewski, który dowodził, że to obniży profesjonalizm działania MSZ itd. Gdyby wtedy się zgodził, być może dziś mielibyśmy prawdziwą służbę dyplomatyczną. A co do tych kadr Geremka, to kolejny mit. Ten notes, to było pięć osób na krzyż, którzy nie mieli pojęcia co to sygnatura akt urzędowych. I sam Geremek potem nie zrobił żadnych rewolucji, czy choćby istotnych zmian. Wziął co było. Lekko przypudrował i odsunął najbardziej skompromitowanych, których opozycjoniści świeżo pamiętali z ówczesnej działalności. Do dziś MSZ to przechowalnia dyplomatów w starym stylu a la uścisk Breżniew-Gierek albo światowców szkolonych za moskiewski żołd.

——————————
r e f e r a t | Pátio 35