dotyka tragedii mojego życia blogerskiego.
Nikt, kurde, nie chce tego, co piszę, komentować.
Niedoceniony klasyk będę i na starość do Paryża pojadę, żeby umrzeć w jakimś szpitalu.

A co do meritum, to wszystko zależy od perspektywy, z której różnica wieku między Panami nie bardzo jest dostrzegalna.
Dzięki za wizytę