“A to przepraszam. Będę pamiętał, że z Panią rozmawiam – ale ten nick jakoś mi na Mężczyznę się konotował.”

Panu się żeńskie imiona męsko konotują?
Zadziwiające, doprawdy…

“CHyba źle Pani zrozumiała cytat św. Pawła. On mówi nie ad personam, że “homoseksualiści i lesbijki…” ale mężczyźni współżyjący ze sobą ( w domyśle także kobiety).”

To Pan mnie źle zrozumiał. Nie kierowałam pytań do św. Pawła tylko do Pana.

“Mówiąc o głęboko wierzących homoseksualistach rozumiem, że ma Pani na myśli tych spośród nich, którzy maja takie skłonności seksualne ale nie żyją wg nich. Tak jak mężczyzna będąc mężem jednej żony, posiadając naturalne skłonności seksualne w stosunku do kobiet, jednak ze względu na Swój Wybór, żyje w wierności.”

Nie. Mówiąc o głęboko wierzących homoseksualistach mam na myśli głeboko wierzących homoseksualistów. Zwyczajnych ludzi, którzy tacy już są, jak ja jestem heteroseksualna.
Pan by ich chętnie pozbawił, i pozbawia możliwości czerpania radości z nieobciążonego klątwami i wiecznym potępieniem życia seksualnego.
Porównanie z mężczyzną, który wybiera wierność jednej kobiecie jest całkowicie chybione przecież.

“Więc podobna zasada dotyczy zarówno członków Kościoła, którzy doświadczają tych skłonności, ale powstrzymują się od życia wg nich…. .
A więc kwalifikacja “przewrotnego pokolenia” nie dokonuje się ze względu na posiadanie samych skłonności, ale ze względu na czyny(współżyjący ze sobą”. Gdyż bycie homoseksualistą nie jest grzechem ale uczynki które “materializują” te skłonności w praktyce już tak.
Nie potępia się człowieka ale jego uczynki. I to uczynki decydują o Wierności Bogu a nie sama skłonność. Skłonność jest moralnie obojętna. A najważniejsze jest to co z tej skłonności wynika i jak jest ona realizowana.”

Tak to można mówić o ludziach poważnie zaburzonych, których czyny jakoś tam z tych zaburzeń wynikają. Przyjęcie takich kategorii myślenia w odniesieniu do ludzi zdrowych lecz innych pod jakimś względem, zawsze prowadzi do nadużyć.
Nie można powiedzieć, że się akceptuje człowieka, że daje mu się szansę bycia wiernym Bogu, bycia członkiem jakiegokolwiek Kościoła pod jednym wszakże warunkiem, że on sam odbierze sobie coś co jest dla niego tak naturalne, jak dla Pana seks z kobietą.
Orientacja seksualna to nie jest coś co można sobie wybrać w drodze losowania, próbowania, rozważania i zdecydować się na tę, która cały ten plebiscyt wygra.
Wystarczy, że Pan sobie wyobrazi, że miałby Pan mieć jakikolwiek fizyczny kontakt o zabarwieniu erotycznym z mężczyzną.

“A skoro nawrócenie to odwrócenie się od tych uczynków(również współżycia homoseksualnego) a wejście na drogę sakramentalnego zjednoczenia ze Zmartwychwstałym które weryfikuje się w codziennym życiu przez podejmowane wybory i uczynki.”

Nie porozumiemy się ponieważ Pan uważa za złe uczynki, za grzech coś na co człowiek nie ma wpływu. Mam na myśli jego, tego człowieka, orientację seksualną.

Reasumując powiem tak, że w tej sprawie nie wydaje mi się możliwe owo oddzielenie, o którym Pan pisze.

I pojawia się we mnie pytanie o umiejętność dostrzeżenia człowieka, o akceptację, o zrozumienie.