chodzi mi tylko o to, że łatwiej zrozumieć młodych, którzy z różnych powodów się dali nabrać i zarazić komunizmem, niż tych, co już w latach 40-tych, 50-tych byli w wieku dojrzałym i mieli pjęcie i komunizmie i o jego zbrodniach.

A Gałczyńskiego uwielbiam, jak nie znasz, to polecam ci wspomnienia jego córki, Kiry Gałczyńskiej, szczególnie “Pożegnanie z Mazurami” o Leśniczówce w Praniu.
Piękne są.

Merlocie, Trollu ,Anu, Oszuście, dzięku za kontynuację wierszowania:), no i Anu nowy gatunek wymyśliła, gratulacje:)